by เขาอยากรู้ว่ากลุ่มแมงมุมกำลังทำอะไรอยู่เบื้องหลัง ดูเหมือนว่าพวกเขาวางแผนเรื่องนี้มานานแล้ว นี่เป็นเรื่องที่น่ากลัวมาก
เขาจะต้องแจ้งให้กลุ่มคนเหล่านี้ทราบเรื่องนี้ อย่างน้อยทุกคนก็ควรมีสิทธิที่จะรู้
ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าตัวน้อยน่าสงสารจากตระกูลนกกาเหว่าตัวนี้กลับกลัวมากจนเฉินผิงต้องช่วยพาเขากลับคืนมาโดยเร็ว
“เราจะกลับมาสำรวจที่นี่อีกครั้งในภายหลัง ตอนนี้เรากลับไปกันเถอะ คุณต้องการอยู่ที่นี่หรือออกไปเที่ยวกับพวกเรา”
เฉินผิงมองหลิงหยุนเอ๋อร์ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะมีความกล้าที่จะออกไปข้างนอก
แน่นอนว่าหลังจากได้ยินเช่นนี้ หลิงหยุนเอ๋อร์ก็ดึงมุมเสื้อผ้าของเธอด้วยความสับสนเล็กน้อย
“ฉัน…ฉันจะออกไปกับคุณ!” หลิงหยุนเอ๋อร์ลังเลอยู่นานและในที่สุดก็ตัดสินใจได้
อย่างไรก็ตาม ฉันได้ติดตามเฉินผิงไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่เป็นความลับอีกต่อไป ดังนั้นฉันต้องแสดงความมั่นใจของฉัน
หลิงหยุนเอ๋อร์อาศัยอยู่ที่นี่มานานและไม่เคยออกไปไหนเลย เธอมีความอยากรู้อยากเห็นมากบ้างน้อยบ้าง
“ฉันก็อยากเห็นโลกภายนอกเหมือนกัน!” หลิงหยุนเอ๋อร์กล่าวด้วยความกังวล
เฉินปิงพยักหน้าและไม่พูดอะไรเพิ่มเติม
กลุ่มดังกล่าวออกจากสถานที่นั้นอย่างรวดเร็ว และในขณะนี้ เผ่าแมงมุมได้กลับมายังเผ่าหมาป่าแล้ว และรายงานเหตุการณ์ทั้งหมด
ผู้คนของเผ่าแมงมุมตกตะลึงอย่างสิ้นเชิงเมื่อพวกเขาได้ยินเรื่องนี้ ไม่มีใครคาดคิดว่าสิ่งต่างๆจะกลายเป็นแบบนี้
“คุณพูดอะไรนะ แผนล้มเหลวแล้วเราโดนมนุษย์คนนั้นจับได้เหรอ?”
จูเทียนฉีมีสีหน้าโกรธจัดอย่างมาก เขาไม่เคยฝันว่าสิ่งต่างๆจะกลายเป็นเช่นนี้
“คุณทำอาชีพอะไรอยู่ล่ะ แม้แต่เรื่องง่าย ๆ อย่างนั้นยังทำไม่ได้เลย คุณรับมือกับมนุษย์คนนั้นไม่ได้หรือไง”
จูเทียนฉีรู้สึกผิดหวังมาก เมื่อมองดูกลุ่มคนเหล่านี้ เขารู้ว่ามนุษย์พวกนี้มีพลังอำนาจมหาศาล แต่เมื่อเขาคิดถึงเรื่องที่คนของเขาเองกำลังถูกพวกเขาทำร้าย เขาก็รู้สึกไม่ค่อยมีความสุขนัก
“จู่ๆ เราก็ต้องเผชิญกับควันอันน่ากลัวนั้นระหว่างการสู้รบ…มันกลืนกินทหารของเราไปมากมาย!”
“ควันนี้เหมือนกับควันที่เราเจอตอนพยายามหนีออกจากที่นี่ทุกประการ ฉันไม่รู้ว่าเขามาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร!”
ผู้โชคดีเหล่านั้นที่หลบหนีได้ต่างก็พูดกันด้วยความสยองขวัญ แต่ละคนต่างก็กลัวจนตัวสั่น
“เอาล่ะ หยุดทำให้ฉันอับอายที่นี่ได้แล้ว จากนี้ไปพวกคุณทุกคนควรจะซ่อนตัวสักพัก”
Zhu Tianci พูดอย่างจริงจัง เมื่อกลุ่มคนนี้กลับมาอย่างปลอดภัยก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก
สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือจะจัดการกับเฉินผิงอย่างไร?
อีกฝ่ายจับพวกเขาได้เลย และแล้วพวกเขาก็จะเดือดร้อน
เผ่ากาเหว่าจะไม่ปล่อยพวกเขาไปอย่างแน่นอน และแม้กระทั่งเผ่าอื่นก็จะเข้ามาซ้ำเติมและพยายามหาทางสร้างปัญหาให้กับพวกเขาทุกวิถีทาง
เมื่อพวกเขาทำการบูชายัญ พวกเขาไม่ได้มุ่งเป้าไปที่เพียงเผ่าพันธุ์เดียวเท่านั้น เกือบทุกเชื้อชาติมีคนยากจนที่ถูกทิ้งไว้ตามลำพังและถูกพาตัวไปเพื่อการสังเวย
หากอีกฝ่ายเริ่มดำเนินการตามความรับผิดชอบดังกล่าวจริงๆ พวกเขาก็จะต้องพบหายนะ และไม่สามารถรับผลที่ตามมาได้
ในขณะนี้ เฉินผิงและคนอื่นๆ ได้มาถึงหมู่บ้านแล้ว และกระจายข่าวอย่างรวดเร็ว
เผ่าพันธุ์หลักทุกเผ่าต่างก็มีข้อมูลและรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี
ผู้คนจากเผ่าพันธุ์อื่น ๆ รวมตัวกันอย่างรวดเร็ว และพวกเขาต้องการต่อสู้กับกลุ่มแมงมุมด้วยกัน
โดยไม่คาดคิดว่าในเวลานี้ Zhu Tianci เป็นคนริเริ่มมาที่ประตู
จูเทียนฉีมีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเขา ราวกับว่าเขากำลังเข้ามาเยี่ยมและพูดคุย
“ทุกคน ฉันรู้วิธีหลบหนีที่ดี คุณอยากฟังมันด้วยกันไหม”
เขามีรอยยิ้มอันสงบบนใบหน้าราวกับว่าเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
คนอื่นๆ เพียงแค่มองดูเขาอย่างตั้งใจโดยไม่พูดอะไร
อย่างไรก็ตาม Zhu Tianci ยังคงสัมผัสได้ถึงความอึดอัดเล็กน้อยในอากาศ
แต่เขาเป็นคนผิวหนามาก
“เนื่องจากคุณมีวิธีการที่สามารถนำทุกคนออกจากที่นี่ได้ โปรดแจ้งให้เราทราบและให้เราพิจารณา หากวิธีการของคุณมีประสิทธิภาพจริงและสามารถนำไปใช้ได้ เราจะพิจารณาอย่างเป็นธรรมชาติ”
หลัวเฉิงเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม ความรู้สึกอยากฆ่าฉายชัดในดวงตาของเขา เขามีความอยากฆ่าคนๆ นี้มานานแล้ว
ในเวลานั้น ผู้คนในเผ่าพันธุ์ของพวกเขาจำนวนมากหายตัวไปทีละคน แต่เขาคิดว่ากลุ่มคนเหล่านี้ไปสำรวจทางเดินนั้นและสูญเสียชีวิตไป
โดยไม่คาดคิดกลุ่มคนนี้ก็เสียชีวิตจากน้ำมือของอีกฝ่ายและถูกใช้เพื่อการสังเวย นี่เป็นเรื่องน่าอับอายมาก