by บูม บูม…
ทันใดนั้น สายฟ้าที่แวววาวก็พุ่งมาจากช่องเขาและพุ่งตรงไปที่เทือกเขาโดยตรง!
การเปลี่ยนแปลงกะทันหันนี้ทำให้ทุกคนหยุดทันที!
“นี่…นี่คือภัยพิบัติสายฟ้าใช่ไหม?”
ชายชราเมียวจ้องมองไปที่ฟ้าร้องที่กำลังถล่มลงมาบนภูเขาแล้วถามด้วยความสับสน!
“มันคือความทุกข์ทรมานจากฟ้าร้อง มันเป็นความทุกข์ทรมานจากฟ้าร้องอย่างแน่นอน…”
ไค่หงเว่ยพยักหน้าด้วยความประหลาดใจ!
ตอนนี้พวกเขาไม่ต้องเดาอีกต่อไปแล้ว พวกเขารู้แล้วว่าภัยพิบัติสายฟ้าแลบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร!
เฉินผิงเป็นคนเดียวที่ฝึกซ้อมในเทือกเขาแห่งนี้ เมื่อฟ้าร้องโจมตีภูเขาตอนนี้ เฉินผิงคงสามารถฝ่าด่านได้สำเร็จ!
บูม บูม…
ภายใต้การจับจ้องของทุกคน ฟ้าร้องก็ฟาดลงมาอีกครั้ง!
หลังจากโจมตีติดต่อกันหลายครั้ง เมฆฝนก็ค่อยๆ สลายไป!
เมื่อเมฆฝนสลายไป เฉินผิงก็เดินออกจากถ้ำ!
เสื้อผ้าบนร่างของเฉินผิงแตกออกเป็นชิ้นๆ จากฟ้าผ่า ทำให้เขาเปลือยเปล่า!
แต่เฉินผิงไม่สนใจ เพราะตอนนี้เขาถึงระดับที่สูงกว่าแล้ว!
การฝ่าทะลุขอบเขตแห่งการผสานและเข้าถึงขอบเขตแห่งความทุกข์ยากอยู่ใกล้แค่เอื้อม!
แม้ว่าเฉินผิงจะแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งเหมือนขอทาน แต่ดวงตาของเขากลับสดใสอย่างมาก และออร่าของเขาก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น!
“อ่า…………”
ทันใดนั้น เด็กสาวสองคน ไฉเชียนหนาน และเหมียวเหมียว ก็กรีดร้องและหันกลับมา!
เสียงกรีดร้องนี้ทำให้เฉินผิงมีปฏิกิริยา และเขาปกป้องตำแหน่งสำคัญของเขาอย่างรวดเร็ว!
ฮั่วเฟิงรีบหยิบชุดออกมาและเดินไปข้างหน้าเพื่อช่วยเฉินผิงเปลี่ยนเสื้อผ้า!
เฉินผิงก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อยเช่นกัน เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้คนมากมาย รวมถึงสาวๆ หลายคน ภาพลักษณ์ของเขาจึงไม่ค่อยดีนัก!
“น้องชาย เจ้าประสบความสำเร็จแล้วหรือยัง?”
คุณเหมียวถามหลังจากที่เฉินผิงเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว!
เฉินผิงพยักหน้า: “ข้าได้ก้าวผ่านและได้รับการเลื่อนขั้นจากระดับที่แปดของอาณาจักรแห่งการหลอมรวมเป็นระดับที่เก้าแล้ว คงไม่นานเกินไปที่ข้าจะกลายเป็นผู้ฝึกฝนผู้ยิ่งใหญ่ในอาณาจักรแห่งภัยพิบัติ”
ใบหน้าของเฉินผิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับเขาที่จะปรับปรุงแม้แต่อาณาจักรเล็กๆ แห่งนี้!
“แค่การก้าวข้ามอาณาจักรเล็กๆ ก็สามารถก่อให้เกิดภัยพิบัติสายฟ้าแลบอันใหญ่โตได้จริงหรือ นี่มันผิดปกติเกินไป…”
ไฉหงเว่ยก้าวไปข้างหน้าด้วยสีหน้าประหลาดใจและกล่าวว่า!
เฉินผิงไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ทุกครั้งที่อาณาจักรของเขาได้รับการปรับปรุง ก็มักจะมีความวุ่นวายเกิดขึ้นมากมาย เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย!
“เอาล่ะ รีบออกเดินทางจากเทือกเขาชิลเลียนให้เร็วที่สุดเถอะ เพราะยังไงเราก็บินในที่แห่งนี้ไม่ได้หรอก แถมยังมีสัตว์ประหลาดอีกเยอะด้วย มันอันตรายเกินไป”
เมื่อนายเหมี่ยวเห็นว่าเฉินผิงไม่รู้จะพูดอะไร เขาก็รีบเข้ามาช่วยเหลือ!
“โอเค ไปกันเถอะ ถ้าเรารีบไป เราก็สามารถออกจากภูเขาชิลเลียนได้ภายในหนึ่งวันหนึ่งคืน!”
ไค หงเว่ย กล่าว!
กลุ่มคนเริ่มออกเดินทาง แต่ไม่นานหลังจากที่เดินไป พวกเขาก็พบฝูงเสือสีเงินแดงขวางทางอยู่ โดยราชาเสือเป็นฝ่ายโดนโจมตีเป็นตัวแรก!
เรื่องนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกประหม่าเล็กน้อย และพวกเขาไม่เข้าใจว่าเสือแดงเงินเหล่านี้จะทำอะไร!
เฉินผิงขมวดคิ้วและถามว่า: “คุณจะทำอย่างไร?”
“อย่าเข้าใจฉันผิด เราไม่ได้มีเจตนาไม่ดี ฉันแค่พาคนของฉันมาที่นี่เพื่อจะพาคุณไปเที่ยว”
“พวกเจ้าทุกคนจงขี่หลังพวกเรา เราจะพาพวกเจ้าออกจากเทือกเขาชิลี ด้วยวิธีนี้ เราจะเดินทางได้เร็วขึ้น”
ราชาเสือติดตามเฉินปิงและอธิบาย!
เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนี้ เขาก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าราชาเสือเงินแดงจะส่งพวกเขาออกไปจากเทือกเขาชิลเลียนจริงๆ!
“คุณทำแบบนี้ทำไม?” เฉินผิงรู้สึกสับสนมาก!
ว่ากันว่าเฉินผิงและราชาเสือไม่ได้มีมิตรภาพที่ลึกซึ้งมากนัก!
ราชาเสือก้าวไปข้างหน้าอย่างเงียบ ๆ และกระซิบว่า “ข้าหวังว่าเพื่อนนักเต๋าคนนั้นจะสามารถให้ความรู้แก่ข้าได้หากข้ามีโอกาส แม้ว่าตอนนี้ความแข็งแกร่งของข้าจะไม่สูงนัก แต่ข้ามั่นใจว่าข้าสามารถไปถึงอาณาจักรแห่งการเสด็จสู่สวรรค์ได้”
ปรากฏว่าราชาเสือเงินแดงได้ค้นพบแล้วว่าเฉินผิงได้นำมังกรเข้าไปในถ้ำและจุดไฟให้มังกรที่อยู่ภายในถ้ำ!