รอนนี่พอใจมากกับทั้งหมดนี้
หยู่นูโอลี่มองอีกฝ่ายอย่างดุร้าย เขาไม่ได้คาดหวังว่าผู้ชายคนนี้จะจัดการยากขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาใช้พละกำลังทั้งหมดของเขาแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถทำอะไรอีกฝ่ายได้ เขายังรู้สึกว่าโรเนียนไม่ได้ใช้กำลังมากนัก และแค่แกล้งเขาเฉยๆ
“ตอนนี้สายเกินไปแล้ว ทุกคนกลับไปนอนกันได้แล้ว ฉันรู้ว่าพวกปลาทะเลลึกของคุณก็จะเข้าร่วมการแข่งขันครอบครัวที่กำลังจะมาถึงด้วย ถ้าอย่างนั้นเรามาเจอกันที่สนามกันเถอะ เราอาจวางเดิมพันกันก็ได้ ทำไมจะไม่ล่ะ”
เสียงของเฉินผิงดังขึ้น และหลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูด หยู่นูโอลี่ก็รู้สึกว่ามันมีความจริงอยู่บ้าง
สิ่งที่สำคัญกว่าคือ Yu Noli รู้อยู่แล้วว่าเขาจะไม่สามารถเอาชนะ Ronien คนนั้นได้แน่นอน
ในกรณีนั้น เขาอาจจะต้องหนีไปก่อนและรอและดูว่าเขาจะใช้วิธีการใดในการจัดการกับเฉินผิง
เขาจึงแสร้งทำเป็นคำนึงถึงความคิดเห็นของเฉินผิง
“สิ่งที่คุณพูดมาฟังดูมีเหตุผลดี ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะยอมรับมัน ถ้าอย่างนั้นเราพบกันใหม่ในการต่อสู้ครั้งหน้า ให้ฉันดูว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงของคุณเป็นอย่างไร!”
หลังจากพูดดังนี้แล้ว เขาก็โบกมือให้ลูกน้องของเขาด้วยความตื่นตระหนก โดยส่งสัญญาณให้ทุกคนตามเขาไปและหลบหนี
คนอื่นๆก็ไม่โง่เช่นกัน แน่นอนว่าพวกเขาเห็นว่าเจ้านายของพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่าย
ดังนั้นพวกเขาจึงได้เริ่มถอยกลับแล้ว
เมื่อได้รับคำสั่ง ทุกคนก็วิ่งหนีไปด้วยความตื่นตระหนก
เมื่อเห็นกลุ่มคนเหล่านี้ออกไปในที่สุด หยุนฉีหมิงก็รู้สึกขอบคุณทันที
เดิมที เขาคิดว่าเฉินผิงมีใบหน้าที่น่ารังเกียจ แต่เมื่อเขาคิดว่าเฉินผิงพูดแทนเขาจริงๆ และไล่กลุ่มคนนั้นออกไป เขาก็รู้สึกว่าเฉินผิงเป็นบุคคลที่น่ารักที่สุดในโลก
“ดีใจจังที่พวกนี้ออกไปได้แล้วในที่สุด!”
หยุนฉีหมิงมองดูฉากนี้ด้วยความหวาดกลัว
อย่างที่เราทราบกันดีว่ามนุษย์ปลาน้ำลึกเป็นสัตว์ที่มีพลังมหาศาล และพวกมันจะไม่มีวันเผชิญหน้ากันแบบตัวต่อตัวในวันธรรมดา
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในขณะนี้ และเขาเริ่มรู้สึกหนักใจมาก
“ทำไม? คุณกลัวเหรอ?”
โรเนียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ ผู้ชายคนนี้ช่างเป็นคนขี้ขลาดจริงๆ แค่คนตกปลาน้ำลึกก็สามารถทำให้เขากลัวได้เช่นนี้ เขาไร้กระดูกสันหลังจริงๆ เขาจะเป็นหัวหน้าครอบครัวด้วยทัศนคติแบบนี้ได้อย่างไร?
“หากคุณกลัวคนพวกนี้ ฉันแนะนำให้คุณลาออกจากการเป็นหัวหน้าครอบครัวทันที”
“คุณมีคุณสมบัติแค่ไหน?”
โรเนียนล้อเลียนอีกฝ่ายอย่างบ้าคลั่ง ในความคิดของเขา ผู้ชายคนนี้ช่างขี้ขลาดเกินไปจริงๆ
หยุนฉีหมิงมองทุกคนด้วยความอึดอัดใจ เมื่อกี้เขาทำผลงานได้ไม่ดีเลย
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง เขาไม่ใส่ใจเลย และสิ่งแรกที่เขาทำคือการประนีประนอม
ที่สำคัญกว่านั้น พวกเขามีข้อตกลงทุกประเภทกับชาวปลาน้ำลึก มันน่าเสียดายถ้าข้อตกลงต้องพังลงเพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ บางอย่าง
เหล่ามนุษย์ปลาน้ำลึกรู้ดีในใจว่าไม่ควรประเมินความแข็งแกร่งของโรนิออนต่ำไป หากพวกเขาต้องการเผชิญหน้ากับเขาโดยตรง พวกเขาจะไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆ เลยในวันนี้
หากคุณทำให้มนุษย์เหล่านั้นโกรธ สิ่งต่างๆ จะเลวร้ายลงเท่านั้น
พวกเขาจึงเลือกที่จะจากไปและจะไม่อยู่ในสถานที่แห่งปัญหาแห่งนี้ต่อไป
การแก้แค้นสามารถเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ และพวกเขาไม่อยากให้แผนของพวกเขาต้องล่าช้าเพียงเพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ
“หัวหน้า! เราจะยอมแพ้แบบนี้เหรอ?”
บางคนรู้ว่าพวกเขาไม่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้ แต่ในใจก็ไม่ยอมแพ้ พวกเขาจ้องไปที่ Yu Nuoli อย่างไม่เต็มใจ ราวกับว่าการจากไปครั้งนี้เป็นความอับอายอย่างยิ่งสำหรับพวกเขา
“แน่นอนว่าเราไม่สามารถปล่อยพวกเขาไปได้ง่ายๆ เช่นนั้น!”
หยู นูโอลี่กำหมัดแน่น และสีหน้าของเขาดูน่าเกลียดมากเมื่อเขาจำได้ว่าเขาถูกไล่ออกจริงๆ
การแสดงออกของเขายังซับซ้อนมากขึ้นอย่างมาก และเขากำลังคิดว่าจะจัดการกับรอนนี่และเฉินปิงอย่างไร
“เฉินผิงเพียงคนเดียวไม่สามารถเอาชนะนักรบผู้กล้าหาญและชำนาญของเราได้อย่างแน่นอน หากเป็นเช่นนั้น ก็มีความเป็นไปได้เพียงทางเดียวเท่านั้น!”
“พวกมันสองตัวต่อสู้กัน และยังมีกระต่ายด้วย… ดังนั้นครั้งนี้เป้าหมายของเราคือพวกมันทั้งสามตัว! มีแนวโน้มสูงมากที่ทุกคนจะพบพวกมันในการแข่งขันครอบครัวครั้งต่อไป ดังนั้นเราต้องไม่ใจอ่อน และเราต้องแสดงให้พวกเขารู้ถึงพลังของกลุ่มมนุษย์ปลาทะเลลึกของเรา!”
หยู นูโอลี่กัดฟันของเขา
เขาจะต้องแก้แค้นความอัปยศที่เขาได้รับในวันนี้แน่นอน