by 
“อะไรนะ? สัตว์ประหลาด… เหยาจู่!” สีหน้าของหลินอี้เปลี่ยนไปอย่างมากหลังจากได้ยินสิ่งนี้
เขารีบมองไปที่ปีศาจฟ้าตี้เจียง แล้วจึงมองไปที่ผู้บัญชาการปีศาจที่อยู่ตรงหน้า เมื่อเห็นรูปลักษณ์อันน่าสะพรึงกลัวและรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวของพวกมัน จีตงก็หวาดกลัวจนตัวสั่นไปหมด
“อย่างไร… อย่างไร…” หลินยี่หวาดกลัวและไม่รู้จะทำอย่างไร
แม้ว่าจีตงจะเป็นผู้ชาย แต่เขารู้ดีว่ามีศัตรูระหว่างเผ่าเหยาซู่และมนุษย์มากเพียงใด และเขายังรู้ด้วยว่าเผ่าเหยาซู่มีศัตรูอย่างมากกับพ่อของเขา หลินหยุน!
“ฉันไม่อยากตาย! ฉันไม่อยากตาย!”
“พ่อ! พ่อ! ช่วยฉันด้วย!”
เสียงของจีตงสั่นเครือและเขาตะโกนซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ในขณะนี้ เขาต้องการให้หลินหยุนปกป้องเขามากเพียงใด!
“พ่อของคุณก็เป็นบุคคลสำคัญอันดับหนึ่งด้วย ทำไมคุณถึงให้กำเนิดเด็กขี้ขลาดเช่นนี้ น่าละอายที่เห็นคุณหวาดกลัวเช่นนี้” เหยาซู่เยาะเย้ย
ปีศาจแห่งท้องฟ้าตี้เจียงหัวเราะและกล่าวว่า “เจ้าหมอนี่ได้รับการปกป้องอย่างดี เขาไม่มีประสบการณ์ในโลกนี้ จึงถูกหลอกได้ง่าย เมื่อเทียบกับบิดาผู้วางแผนของเขาแล้ว นับว่าแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง”
“คุณ…คุณคิดอะไรอยู่!” ใบหน้าของหลินอีซีดเซียวและขาของเขาก็อ่อนแรง
“ไม่ต้องห่วง พวกเราไม่ฆ่าคุณหรอก ชีวิตที่น่าสงสารของคุณไม่มีประโยชน์สำหรับพวกเราหรอก” เหยาชวายพูดเสียงแหบพร่าอย่างน่าขนลุก
“ถูกต้องแล้ว ถูกต้องแล้ว ฉันเป็นแค่ขยะชิ้นหนึ่ง ฉันไม่มีประโยชน์อะไรกับพวกคุณ ปล่อยฉันไปเถอะ” หลินอี้พูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ถึงแม้ชีวิตของเจ้าจะไร้ค่า แต่ชีวิตของพ่อเจ้าก็มีความสำคัญต่อพวกเรามาก นี่เป็นบทบาทเดียวของเจ้า และเป็นจุดประสงค์ของความพยายามของเราที่จะจับตัวเจ้ากลับคืนมา” เหยาซ่วยกล่าว
หลังจากที่จีตงได้ยินสิ่งนี้ เขาก็เข้าใจเจตนาของอีกฝ่ายในที่สุด
“คุณ…คุณต้องการใช้ฉันเพื่อล่อพ่อของฉันออกมาเหรอ?” หลินยี่พูดด้วยความประหลาดใจ
“เจี๋ยเจี๋ย ดูเหมือนว่าถึงแม้เจ้าจะเป็นผู้ชาย แต่เจ้าก็ไม่ใช่คนโง่” เหยาชวายเผยรอยยิ้มน่าขนลุกออกมา
“ข้า… ข้าเลิกกับพ่อไปแล้ว! เจ้าไม่มีทางใช้ข้าล่อลวงท่านได้หรอก ข้าแนะนำให้เจ้ายอมเสียหัวใจไป!” หลินอี้กัดฟันแน่น
“ใจตายหรือ? เจี๋ยเจี๋ย เจ้าคือเลือดเนื้อเชื้อไขของหลินอวิ๋น ข้าได้ยินมาว่าเขาเห็นคุณค่าของความรักและความชอบธรรม นี่คือจุดอ่อนของเขา ข้าไม่เชื่อว่าเขาจะตายโดยไม่ช่วยลูกชายตัวเอง” เหยาซ่วยยิ้มอย่างมั่นใจ
“ตี้เจียง กดเขาลงเพื่อให้เขาได้รับการคุ้มกัน!” เหยาซู่ไหวโบกมือ
“ใช่” หลังจากที่ตี้เจียงรับคำสั่ง เขาก็พาหลินอี้ออกจากห้องโถง
เหยาซูไหวซึ่งนั่งอยู่บนบัลลังก์ตรงหน้าเขา ยืนขึ้นอย่างช้าๆ
“หลินหยุน ครั้งนี้ฉันจะดูว่าเธอจะทำอะไร เจี๋ยเจี๋ย!” เหยาซู่ไหว่หัวเราะอย่างประหลาด
นับตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เขาไม่สามารถส่งปีศาจท้องฟ้าระดับ 6 ไปลอบสังหารหลินหยุน ปีศาจท้องฟ้าก็ขอให้เหยาชวายคิดหาวิธีแก้ไขปัญหาหลินหยุนต่อไป
แต่ตั้งแต่นั้นมา พวกเขาก็ไม่พบโอกาสดีๆ เลย หลินหยุนแทบจะไม่ได้ออกจากเมืองเลยระหว่างที่เขาอยู่ที่นี่
ถึงแม้ว่าหลินหยุนจะเดินทางไปยังจักรวรรดิคุนหลานเพื่อพบกับจักรพรรดินีคุนหลาน แต่ก็ต้องผ่านระบบเทเลพอร์ตนอกเมืองเสิ่นตู และต่อไปยังระบบเทเลพอร์ตนอกเมืองหลวงของจักรวรรดิคุนหลาน หากมีคนจากภายนอก จักรพรรดิหั่วหยุนก็สามารถเดินทางมาถึงได้ในพริบตา
ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาต้องการจะวางแผนลอบสังหารหลินหยุนอีกครั้ง มันก็เป็นเรื่องยากยิ่ง และต้องใช้เวลานานมากในการหาโอกาส
ยิ่งไปกว่านั้น Yaoshuai รู้สึกเสมอว่าการลอบสังหาร Lin Yun จะมีความเสี่ยงสูงที่จะสูญเสียการป้องกันของเขา และมีแนวโน้มสูงมากที่เขาจะตามทันกลุ่มมอนสเตอร์อันทรงพลังของเขา
นี่จึงเป็นเรื่องที่น่าปวดหัวสำหรับ Yaoshuai แต่จอมมารได้สั่งว่าต้องฆ่า Lin Yun เพื่อที่เขาจะได้ชดเชยความผิดพลาดของเขา
ครั้งนี้เมื่อลูกชายของ Lin Yi ออกจากเมืองแห่งเทพเจ้า Yaoshuai ก็พบโอกาสอันดีในการจัดการกับ Lin Yun ในที่สุด!
เหยาซูไหวรู้ว่าหลินหยุนให้คุณค่ากับความรักและความถูกต้อง ดังนั้นเขาจึงเชื่อว่าการใช้หลินอีเป็นเหยื่อล่อจะต้องดึงดูดหลินหยุนได้อย่างแน่นอน และเมื่อมีหลินอีอยู่ในมือ พวกเขายังมีสิทธิ์ริเริ่มโดยเด็ดขาดอีกด้วย
–
เทพเจ้า
คฤหาสน์หลิน ภายในเจดีย์ยี่เหนียนหมิงซิน
ในช่วงเวลานี้ หลินหยุนกำลังค้นคว้าการก่อตัวด้วยความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขา
หลินหยุนมีการพัฒนารูปแบบดีขึ้นจริง แต่การพัฒนาและความก้าวหน้าในลักษณะนี้ถือเป็นเรื่องธรรมดามาก
“น่าเสียดายจัง ฉันไม่มีพรสวรรค์ด้านการฝึกเลยสักนิด” หลินหยุนยิ้มอย่างหมดหนทาง
ในความเป็นจริง ในช่วงเวลานี้ ความก้าวหน้าของหลินหยุนในการก่อตัวของเขาถือได้ว่าดี แต่เมื่อเทียบกับความต้องการของจักรพรรดิแล้ว ดูเหมือนว่าช่องว่างนั้นจะใหญ่เกินไป
ไม่ใช่ว่าหลินหยุนเป็นคนไร้สาระ แต่เป็นเพราะข้อกำหนดของจักรพรรดิมันเกินเหตุต่างหาก!
หลินหยุนมีความรู้สึกเลือนลางว่าหากเขายังคงทำแบบนี้ต่อไป แม้ว่าเขาจะได้รับเวลาหนึ่งร้อยปี ก็ยังเป็นเรื่องยากที่เขาจะผ่านการทดสอบของจักรพรรดิ
นับตั้งแต่ที่หลินหยุนส่งวรยุทธ์จักรวาลไปหาจักรพรรดิหั่วหยุนครั้งที่แล้ว จนกระทั่งวันนี้ หลินหยุนได้ส่งวรยุทธ์จักรวาลไปหาจักรพรรดิหั่วหยุนสองครั้งในช่วงเวลานี้
ทั้งสองครั้งนี้มีการแจกคริสตัลเฉียนคุนรวม 280,000 ชิ้น แน่นอนว่าทุกครั้งที่หลินหยุนไป จักรพรรดิหั่วหยุนก็เตรียมทรัพยากรคุณภาพสูงไว้ให้หลินหยุนใช้กลั่นคริสตัลจักรวาลต่อไป
แค่การกลั่นคริสตัลจักรวาลพวกนี้ก็สิ้นเปลืองทรัพยากรมหาศาลแล้ว โชคดีที่เมื่อจักรวรรดิก่อตั้งขึ้น เหล่าอมตะธรรมดาไม่อาจทนใช้ทรัพยากรเหล่านี้ได้เลย!
แน่นอนว่าการถลุงแร่แบบนี้ไม่สามารถดำเนินต่อไปได้อย่างไม่มีกำหนด เพราะทรัพยากรของทั้งทวีปมีจำกัด การถลุงแร่คุณภาพสูงจำนวนมากเช่นนี้ย่อมเท่ากับการฆ่าไก่และไข่ และเป็นการยากที่จะเดินตามเส้นทางการพัฒนาที่ยั่งยืน
ขณะนั้นเองมีเสียงเคาะประตูอย่างรีบร้อน
หลังจากที่หลินหยุนได้ยินการเคลื่อนไหว เขาก็ออกจากพื้นที่ของเจดีย์ยี่เนียนหมิงซินทันทีและกลับไปที่ห้องฝึกซ้อม
“หลินหยุน!หลินหยุน!”
เสียงวิตกกังวลของหยุนชางดังมาจากประตู
หลังจากที่หลินหยุนได้ยินเสียง เขาก็รีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อเปิดประตู
“หลินหยุน…มีบางอย่างเกิดขึ้น” ใบหน้าของหยุนซ่างเต็มไปด้วยน้ำตา เมื่อเห็นหลินหยุนเปิดประตู เธอรีบคว้าแขนหลินหยุนไว้
เมื่อเห็นหยุนชางมีสีหน้าเช่นนี้ หลินหยุนก็ตกตะลึงเช่นกัน หลินหยุนแทบไม่เคยเห็นหยุนชางเสียสติเช่นนี้
สิ่งนี้ทำให้หัวใจของหลินหยุนเต้นแรง และมีความรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นในใจของเขาทันที
“หยุนซาง เกิดอะไรขึ้น” หลินหยุนรีบถาม
“อี้เอ๋อร์ถูก…พวกเหยาจู่พาตัวไป!” หยุนซ่างกัดริมฝีปาก เสียงของเธอสั่นเทา
“อะไรนะ!?” ดวงตาของหลินหยุนเบิกกว้างขึ้นทันที
ข่าวนี้เหมือนระเบิดลูกใหญ่ที่โจมตีหัวใจของหลินหยุนอย่างหนัก
สิ่งนี้ทำให้หลินหยุนเซไปมาราวกับว่าเขาถูกตีอย่างแรง!
“นี่… นี่คือจดหมายจากตระกูลเหยาจู่ เพิ่งส่งมาถึงคฤหาสน์” หยุนซ่างหยิบจดหมายออกมาอย่างสั่นเทิ้ม ก่อนจะยื่นให้หลินหยุน
หลินหยุนหยิบจดหมายขึ้นมาแล้วเปิดมันอย่างรวดเร็ว
ซองจดหมายนั้นมีข้าวของของลูกชายเขาอยู่ และนอกจากนั้นยังมีจดหมายอีกฉบับหนึ่ง
“หลินหยุน ลูกชายของเจ้าอยู่ที่เทือกเขาอสูรแล้ว ปลอดภัยอยู่ในมือของตระกูลอสูรของข้า หากเจ้าต้องการให้ลูกชายของเจ้ารอดชีวิต เจ้าก็เข้ามาที่เทือกเขาอสูรเพียงลำพังได้ ตระกูลอสูรของข้าสัญญาว่าตราบใดที่เจ้ามา ข้าจะปล่อยเจ้าไป” ลูกชาย กำหนดเวลาหนึ่งเดือน หากเจ้าไม่มาภายในหนึ่งเดือน เจ้าจะได้รับหัวลูกชายของเจ้า
เนื้อหาจดหมายนั้นสั้นเพียงเท่านี้
“ไอ้สัตว์ประหลาดบ้า! บ้าเอ๊ย!”
หลินหยุนบีบจดหมายให้เป็นลูกบอลในทันที กำปั้นของเขากลายเป็นขาว และความโกรธที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็พลุ่งพล่านออกมาจากดวงตาของเขา
“หลินหยุน คุณพูดอะไรในจดหมาย?” หยุนชางถามอย่างรีบร้อน
“ลูกชายข้ายังไม่ตาย เขาอยู่ในมือของเผ่าปีศาจ พวกมันใช้เรื่องนี้เพื่อแบล็กเมล์ข้า และปล่อยให้ข้าไปยังเทือกเขาอสูรเพียงลำพัง” หลินหยุนหน้าซีดเผือด
“อะไรนะ?!” หลังจากที่หยุนชางได้ยินคำพูดนั้น เธอก็เซ เซ ยืนไม่ได้ และอยากจะล้มลงไปด้านหลัง
“หยุนซาง!”
หลินหยุนคว้าแขนของหยุนชางและกอดเธอทันที
“หลินหยุน ฉันควรทำอย่างไรต่อไป…” หยุนซ่างหลั่งน้ำตาด้วยความสิ้นหวังอย่างยิ่ง