by “พี่หยุน ข้าไปด้วย ข้าเป็นแม่ของเคอซิน พานางกลับมาน่าจะเหมาะสมกว่า” อวี๋อิงกล่าว
“ตกลง” หลินหยุนพยักหน้าตอบ
–
อีกด้านเป็นบ้านของจีบิน
“บินเอ๋อ คุณโอเคไหม” พ่อของจีบินดูเป็นกังวล
“พ่อครับ ไม่ต้องห่วง ผมสบายดี” จีบินยิ้ม
จีปินรู้สึกพึงพอใจมากขึ้น และคิดกับตัวเองว่า แล้วไงล่ะถ้าเจ้า หลินหยุน เป็นอมตะ ฉันมีลูกสาวของเจ้าเป็นโล่ ดังนั้นเจ้าอย่าได้กล้าทำอะไรข้าเลย!
คราวนี้ จีบินรู้สึกโดยธรรมชาติว่าเขาได้รับชัยชนะอย่างสมบูรณ์
การที่สามารถเอาชนะการต่อสู้กับเหล่าอมตะได้ทำให้จีบินรู้สึกสนุกสนานอย่างยิ่ง!
ในขณะนี้ หยางหวานและเว่ยฉีก็รีบวิ่งเข้ามาอีกครั้ง
“เป็นคุณอีกแล้ว!”
ทั้งจีบินและพ่อของเขาต่างก็เปลี่ยนสีหน้า
“ผู้อาวุโสหลินหยุนเพิ่งสั่งให้ปล่อยตัวพวกเรา คุณต้องการอะไรอีก” จีปินแสร้งทำเป็นสงบ
“หยุดพูดไร้สาระ มาพร้อมกับพวกเราสิ!”
หยางหวานและเว่ยฉีไม่สามารถช่วยแต่พาจีปินออกไปได้
“ไปกันเถอะ!”
จีปินไม่ได้กลัวเลย แต่เขาเชื่อมั่นว่าหลินหยุนไม่สามารถทำอะไรเขาได้
“เจ้า…เจ้ามันไร้กฎหมายจริงๆ! หลินหยุนห่วงใยราชวงศ์จริงหรือ? หลินหยุนห่วงใยฝ่าบาทจริงหรือ?” พ่อของจีปินคำรามอย่างโกรธจัด
อีกด้านหนึ่ง
หลิน ฟู.
สร้อยข้อมือสื่อสารของหลินหยุนได้รับข้อความจากจักรพรรดิหั่วหยุน
“ท่านอาจารย์ สมาชิกราชวงศ์หลายคนรวมตัวกันมาฟ้องท่าน กล่าวหาว่าท่านดูหมิ่นราชวงศ์ กดขี่จีปิน และไปปล้นบ้านจีปินสองครั้ง ทำร้ายผู้คน เกิดอะไรขึ้น?”
จักรพรรดิหั่วหยุนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเข้าแทรกแซงหลังจากถูกฟ้องร้องเช่นนี้
หลังจากหลินหยุนได้ยินข้อความจากจักรพรรดิหั่วหยุน หลินหยุนก็ไม่แปลกใจนัก องค์ชายจีหยวนแห่งราชวงศ์ชิงเกลียดชังเขาอยู่แล้ว เมื่อรู้ว่าเขาจับกุมจีปินถึงสองครั้ง พวกเขาย่อมใช้โอกาสนี้สร้างความวุ่นวายขึ้นอย่างแน่นอน เรื่องนี้ก่อให้เกิดความไม่พอใจระหว่างเขากับราชวงศ์ชิงทั้งหมด
“ฝ่าบาท โปรดเสด็จมาที่คฤหาสน์ของข้าพเจ้าเถิด แล้วเราจะได้รู้ทุกสิ่ง” หลินหยุนตอบกลับผ่านการสื่อสารด้วยเสียง
หลินหยุนรู้ดีว่าเรื่องนี้ได้ก่อให้เกิดความขัดแย้งระหว่างเขากับราชวงศ์แล้ว บางทีจี้หยวนและคนอื่นๆ อาจกำลังปรึกษาหารือกันว่าจะใช้วิธีไหนสร้างเรื่องใหญ่โต
การที่จักรพรรดิหั่วหยุนไปที่นั่นเองถือเป็นเรื่องไม่เหมาะสม แต่หลินหยุนยังคงพูดเช่นนั้น
“ลืมมันไปเถอะ มาที่นี่ในฐานะครูกันเถอะ” จักรพรรดิหั่วหยุนตอบ
ไม่นานหลังจากนั้น เว่ยฉีและหยางหว่านก็พาจีปินกลับมา
“พี่ชาย คนมาถึงแล้ว” ทั้งสองเบียดจีปินไปข้างหน้าหลินหยุน
“ผู้อาวุโสหลินหยุน ข้าไม่รู้ว่าท่านตั้งใจจะทำอะไรถึงได้จับกุมจีปิน? ข้าจีปินได้บอกไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าข้าปฏิบัติต่อหลินเค่อซินด้วยความจริงใจ! ข้าจีปินก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง ข้าสามารถถูกฆ่าได้ แต่ไม่สามารถถูกทำให้ขายหน้าได้” ถ้าท่านคิดจะฆ่าข้าจริงๆ ก็เชิญ!” จีปินมีสีหน้ากล้าหาญและชอบธรรม
“จีปิน ทักษะการแสดงของคุณดีมาก แต่อีกไม่นานทุกคนจะได้เห็นหน้าที่แท้จริงของคุณ” ดวงตาของหลินหยุนหรี่ลงเล็กน้อย
ทันทีที่หลินหยุนพูดจบ ไป๋ซา โลนวูล์ฟ และหยูอิงก็พาหลินเค่อซินกลับมา
หลินเค่อซินเห็นจีปินถูกจับทันที
“พ่อคะ…ทำไมถึงมัดจีปินอีกล่ะคะ เขาบริสุทธิ์จริง ๆ คุณพ่อคะ ดื้อรั้นจริง ๆ เหรอคะ หลงตัวเองเกินไป!” หลินเค่อซินมีสีหน้าโกรธและอึดอัด
หลังจากที่หลินหยุนได้ยินประโยคนี้ ร่างกายของเขาก็สั่นเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้ตอบกลับใดๆ
เห็นได้ชัดว่าคำพูดดังกล่าวทำให้หลินหยุนเจ็บปวดมาก
“พี่หยุน คุณพาทุกคนมาที่นี่ คุณจะตัดสินใจทำอะไร” โลนวูล์ฟถาม
ญาติพี่น้องและเพื่อนฝูงที่อยู่ตรงนั้นไม่ทราบว่าน้ำเต้าของหลินหยุนมีขายเป็นยาชนิดใด
“รออีกคนหนึ่ง” หลินหยุนหลุบตาลงเล็กน้อย
เมื่อญาติพี่น้องและเพื่อนๆ เห็นสิ่งที่หลินหยุนพูด พวกเขาก็ไม่สามารถถามคำถามอะไรเพิ่มเติมได้อีก
หลังจากนั้นสักพัก
“พระองค์ท่านเสด็จมาแล้ว!”
มีเสียงดังเข้ามาในสนาม
“พระองค์ท่านอยู่ที่นี่หรือ?”
ผู้คนทั้งหมดที่อยู่ที่นั่นต่างประหลาดใจ และหันไปดูพร้อมกัน
จักรพรรดิ Huoyun ผู้ทรงอำนาจเดินเข้ามาในลานบ้านอย่างช้าๆ
“ขอพระองค์ทรงหายไวๆ!”
ประชาชนทั้งหมดที่อยู่ที่นั่นคุกเข่าลงกับพื้นและแสดงความเคารพจักรพรรดิ์ใหญ่ฮัวหยุน
“พวกท่านทุกคนเป็นญาติมิตรของหลินหยุน หรือก็คือครอบครัวของข้าเอง ไม่จำเป็นต้องสุภาพนัก ลุกขึ้นเถิด” จักรพรรดิหั่วหยุนโบกมือเบาๆ
“ขอบพระคุณฝ่าบาท” ทุกคนลุกขึ้นยืน
“ฝ่าบาท ข้าคือจีปิน ข้าไม่ได้ทำอะไรผิด แต่หลินหยุนเพิกเฉยต่อสถานะราชวงศ์ของข้า และรีบตรงไปยังคฤหาสน์เพื่อจับกุมข้า โปรดตัดสินใจแทนข้าด้วยเถิดฝ่าบาท!” เมื่อจีปินเห็นจักรพรรดิหั่วหยุน เขารีบไปขอความช่วยเหลือจากจักรพรรดิหั่วหยุนทันที
เมื่อจักรพรรดิ Huoyun ได้ยินคำพูดเหล่านั้น เขาก็มองไปที่ Lin Yun และกล่าวว่า “ศิษย์ เจ้าเรียกข้ามาที่นี่เพราะสิ่งที่เจ้าพูดมากกว่านั้น”
จักรพรรดิ Huoyun ไม่รีบร้อนที่จะถามเกี่ยวกับ Ji Bin เพราะเขารู้ว่าเนื่องจาก Lin Yun จับกุม Ji Bin และเรียกตัวเองมาที่นี่ จึงไม่ใช่เรื่องที่ Ji Bin จะต้องขอความช่วยเหลือจากเขาอย่างแน่นอน
แต่จักรพรรดิฮั่วหยุนไม่ทราบว่ามีขายยาชนิดใดในน้ำเต้าของหลินหยุน
“ฝ่าบาท ข้าพเจ้าขอเชิญท่านมาเป็นพยานในวันนี้ ขอให้ข้าพเจ้าแสดงให้ท่านเห็นว่าจีบินเป็นคนแบบไหน และขออธิบายด้วยว่าทำไมข้าพเจ้าจึงรีบเข้าไปในบ้านของจีบินเพื่อจับกุมเขา”
หลังจากที่หลินหยุนพูดจบ เขาได้พลิกมือของเขาและเปิดเผยกระจกจักรวาล
“นี่คือ…กระจกจักรวาลใช่ไหม?” จักรพรรดิหั่วหยุนจำมันได้ทันที
“ถูกต้องครับ ท่านอาจารย์ นี่คือกระจกจักรวาล ซึ่งสามารถย้อนเวลากลับไปได้ ข้าไปที่พระราชวังเทียนเสินและยืมมันมาจากรองอาจารย์เหยา” หลินหยุนกล่าว
“คุณกลับไปที่เกิดเหตุได้ไหม?”
ญาติมิตรและเพื่อนฝูงที่อยู่ที่นั่นต่างประหลาดใจ มีสมบัติประหลาดเช่นนี้อยู่ในโลกหรือ? พวกเขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน
เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของจีบินก็เปลี่ยนไปมากขึ้น และหัวใจของเขาก็ตึงเครียดทันที
“ศิษย์เอ๋ย รองเจ้าสำนักเหยาช่างมีน้ำใจกับท่านนัก หากมีใครยืมกระจกเฉียนคุนไปใช้ส่วนตัว ก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะยืม” จักรพรรดิหั่วหยุนถอนหายใจ
จักรพรรดิ Huoyun กล่าวต่อ: “ศิษย์ ท่านเต็มใจที่จะใช้วัตถุศักดิ์สิทธิ์ดังกล่าวเพื่อ Ji Bin ไหม”
“ท่านอาจารย์ ฉันไม่ได้อยู่เพื่อจีปิน แต่อยู่เพื่อลูกสาวของฉัน” หลินหยุนอธิบาย
หลิน เค่อซิน ที่ยืนอยู่ในระยะไกล สั่นเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดนั้น
“เริ่มกันเลย”
หลินหยุนฉีดพลังภายในเข้าไปในกระจกเฉียนคุนทันทีและเปิดใช้งาน ขณะเดียวกัน เขาก็ป้อนข้อมูลเวลาและสถานที่เฉพาะผ่านจิตสำนึกทางจิตวิญญาณของเขา
ฮึ่ม!
แต่หลังจากที่หลินหยุนป้อนข้อมูลเสร็จ ลำแสงก็พุ่งออกมาจากกระจกจักรวาลในทันที