by เพราะเจ้านายของมันไม่เคยผ่านทางออกนี้มาก่อน จึงไม่น่าจะเป็นไปได้ที่มันจะปรากฏตัวขึ้นในทะเลอย่างกะทันหัน ยิ่งไปกว่านั้น พลังของพวกมันยังเทียบกันไม่ได้เลย มังกรพิษห้าตนนี้ เช่นเดียวกับปลาไหลไฟฟ้ายักษ์ ควรจะอยู่เหนือขั้นแยกทะเล ขณะที่เจ้านายของมังกรร้ายห้าตนนั้นอยู่แค่ขั้นแยกทะเล ซึ่งแตกต่างกันอย่างมาก
เมื่อนึกถึงมังกรพิษห้าตนและปลาไหลไฟฟ้ายักษ์ ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังและน่าสะพรึงกลัว ตนหนึ่งตายไปแล้ว อีกตนหนึ่งมีโอกาสตกต่ำสูง หลินอี้ก็อดถอนหายใจไม่ได้ ชีวิตช่างคาดเดาไม่ได้
หากทั้งสองยังมีชีวิตอยู่ โดยเฉพาะมังกรพิษห้าตน สถานการณ์ในหนานโจวคงจะแตกต่างไปอย่างมาก ซูซาคุคงไม่สามารถทำอะไรได้อย่างที่เขาเป็นอยู่ในขณะนี้ โศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นกับเจ้านายของมังกรร้ายห้าตนคงไม่น่าจะเกิดขึ้นซ้ำรอย เพราะพลังของสัตว์ร้ายนี้ไม่อาจหยั่งถึงได้อย่างแท้จริง แม้แต่วิธีการของซูซาคุก็อาจไม่สามารถทำอะไรมันได้
ขณะที่หลินอี้ถอนหายใจ เศษเสี้ยวความทรงจำที่แตกสลายในใจก็สลายหายไป ในที่สุดก็กลายเป็นผงธุลีป่นละเอียด สลายหายไปอย่างสิ้นเชิง ราวกับไม่เคยมีอยู่จริง
ทันใดนั้นทะเลโดยรอบก็กลับคืนสู่ความสงบ สงบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่มีร่องรอยของแรงกดดันมหาศาลที่หลินอี้เคยรู้สึกมาก่อน หลินอี้ตกใจ ความหมกมุ่นที่หลงเหลืออยู่ของปลาไหลไฟฟ้ายักษ์ได้หายไปแล้ว!
”หรือว่าเศษเสี้ยวความทรงจำนั้นจะเป็นความหมกมุ่นของมัน? เมื่อความหมกมุ่นแตกสลายหายไป?” หลินอี้หยุดคิดทบทวนเหตุการณ์ในขณะนั้น ก่อนจะรู้ตัวในภายหลังว่า “ข้ายอมรับมรดกของมันแล้วหรือ?” “
แน่นอน ถึงแม้จะไม่ได้มอบพลังโดยตรงให้กับเจ้า แต่ความทรงจำนั้นก็เป็นมรดกอันล้ำค่ายิ่ง ยิ่งไปกว่านั้น เจ้ายังเข้าใจธาตุทั้งห้าแห่งรัศมีสังหารจากมันได้อีกด้วย ข้าต้องบอกเลยว่าเจ้าโชคดีเหลือเกิน แม้แต่ข้าก็ยังอิจฉาอยู่บ้าง” ภูตผีตนนั้นกล่าวติดตลกเล็กน้อย
”เข้าใจแล้ว” หลินอี้สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพยักหน้าด้วยความเสียใจ “ดูเหมือนว่าข้าควรจะขอบคุณผู้อาวุโสอสูรทะเลตนนี้จริงๆ ทั้งมันและมังกรพิษห้าตนต่างก็เป็นอาจารย์ของข้าครึ่งหนึ่ง เพียงแต่ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเป็นสายพันธุ์อะไร ข้ายังพูดถึงการถวายเครื่องบูชามันในอนาคตไม่ได้เลย น่าเสียดาย…”
”ไม่มีอะไรต้องเสียใจ เจ้าเข้าใจธาตุทั้งห้าแห่งรัศมีสังหารจากความหมกมุ่นที่เหลืออยู่ของมันได้ นี่คือความสามารถและพรของเจ้าเอง ในทางกลับกัน มันควรจะขอบคุณเจ้า” ภูตผีตนนั้นกล่าวอย่างไม่เห็นด้วย
”ห๊ะ? หมายความว่ายังไง?” หลินอี้อดสงสัยไม่ได้
”ถ้าเจ้าไม่เข้าไปแทรกแซง ความหมกมุ่นของมันก็คงยังคงอยู่ต่อไป และมันคงถูกกำหนดให้ต้องตกนรกชั่วนิรันดร์และไม่อาจหลบหนีได้ ข้าไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากเกี่ยวกับความน่าเวทนาของมันอีกต่อไป แต่บัดนี้ความหมกมุ่นของมันได้จางหายไปแล้ว ในที่สุดมันก็สามารถมีจุดเริ่มต้นและจุดจบได้ เจ้าไม่คิดหรือว่ามันควรจะขอบคุณเจ้า?” ภูตผีตนนั้นหัวเราะ
”เข้าใจแล้ว” หลินอี้ยิ้ม แต่เขาก็ยังคงโค้งคำนับศพปลาไหลไฟฟ้ายักษ์อย่างลึกซึ้ง ท้ายที่สุดแล้ว เขาคือผู้ได้รับประโยชน์ รู้สึกขอบคุณสัตว์ทะเลผู้ยิ่งใหญ่นี้ไปตลอดกาล และเขาไม่กล้าลืมมรดกนี้
”น่าเสียดายที่วิญญาณของภูตตนนี้ได้สูญสลายไป เหลือเพียงความหมกมุ่นเพียงน้อยนิด ข้าไม่มีอะไรสำคัญที่จะถ่ายทอดให้เจ้าได้ ดังนั้นข้าจึงทำได้เพียงให้เจ้าเข้าใจมันผ่านเศษเสี้ยวความทรงจำ มิเช่นนั้น เจ้าคงได้รับมากกว่าครั้งนี้ นั่นจะเป็นโอกาสอันดีอย่างแท้จริง!” ภูตผีตนนั้นรู้สึกสงสารหลินอี้จริงๆ การพลาดโอกาสครั้งหนึ่งในชีวิตเช่นนี้ช่างน่าเสียดายยิ่งนัก
เพียงเศษเสี้ยวความทรงจำก็ทำให้หลินอี้สามารถเข้าใจถึงรัศมีสังหารของธาตุทั้งห้าได้ หากเขาได้รับมรดกครบถ้วนเช่นเดียวกับมังกรปีศาจทั้งห้า จะเกิดอะไรขึ้น?
”ฮ่าฮ่า เป็นไปไม่ได้ หากผู้อาวุโสสัตว์ทะเลตนนี้มีวิญญาณสมบูรณ์จริง ทำไมเขาถึงส่งต่อมันมาให้ฉันอย่างน่าประหลาด ในเมื่อข้าไม่ใช่สัตว์ทะเล และข้าก็ไม่ใช่ศิษย์ของมัน ใครจะรู้ ปฏิกิริยาแรกของมันอาจจะเป็นการครอบครองร่างของมันแล้วเกิดใหม่…” หลินอี้หัวเราะอย่างสะใจ ไม่รู้สึกเสียใจแม้แต่น้อย โลกนี้ไม่มีคำว่า “ถ้า” และเขาก็ไม่ใช่คนเพ้อฝัน
”จริงด้วย” วิญญาณตนนั้นยิ้ม เมื่อคิดดูแล้วมันก็เข้าใจ แม้ว่ามันจะไม่อยากครอบครองร่างอื่นแล้วเกิดใหม่ แต่มันก็ไม่มีวันแสวงหาความตายโดยการส่งต่อทุกอย่างให้กับมนุษย์ต่างดาว ความตายที่ดีนั้นเลวร้ายยิ่งกว่าความตายที่ดี และการจมอยู่กับวิญญาณที่แหลกสลายนั้นดีกว่าความตาย
ขณะที่หลินอี้พูดกับวิญญาณตนนั้น ศพขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเขาก็พังทลายลงอย่างกะทันหันโดยไม่ทราบสาเหตุ ร่างยักษ์ที่เคยสง่างามราวกับเนินเขา กลับพังทลายลงในพริบตา กลายเป็นกองผงที่ลอยหายไปอย่างรวดเร็วตามกระแสน้ำ
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว หลินอี้จ้องมองไปยังพื้นที่ว่างเบื้องหน้าด้วยความตกตะลึง พูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว
“เกิดอะไรขึ้น” หลินอี้ถามขึ้นหลังจากเงียบไปนาน เกือบจะกัดลิ้นตัวเอง
“อย่างที่เห็น ร่างกำลังพังทลาย” วิญญาณตนนี้ดูเหมือนจะคุ้นเคยกับเรื่องนี้
“เอ่อ มันพังทลายเร็วไปหน่อยหรือเปล่า? ก่อนหน้านี้มันก็ยังปกติดีอยู่เลย ทำไมมันถึงพังทลายลงอย่างกะทันหันแบบนี้” หลินอี้กล่าวด้วยความตกตะลึง เขาเคยพยายามงัดเกล็ดออกจากกันมาก่อนแล้ว แต่ถึงแม้จะถูกขัดจังหวะด้วยความทรงจำที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างกะทันหัน แต่ร่างกายก็ยังคงแข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย
“ก่อนหน้านี้ ความหมกมุ่นของมันยังคงอยู่ จึงสามารถรักษาศพให้อยู่ในสภาพเดิมได้ แต่ตอนนี้ หากปราศจากเกราะป้องกันแห่งความหมกมุ่น ศพนี้ก็เปรียบเสมือนวัตถุโบราณที่ถูกขุดพบและถูกเปิดเผยออกมาอย่างกะทันหัน นี่ไม่ใช่เหตุการณ์ปกติในโลกของพวกเจ้าหรือ? พวกเจ้าไม่คิดบ้างหรือว่าศพนี้อายุเท่าไหร่? แม้จะอายุไม่ถึงพันปี แต่ดูเหมือนว่ามันต้องมีอายุอย่างน้อยสองสามร้อยปี ถ้าไม่ใช่เพราะความหมกมุ่น มันคงถูกทำลายไปนานแล้ว น้ำทะเลกัดกร่อนยิ่งกว่าพื้นดินมาก” ภูตผีตนนั้นอธิบาย
“เอาล่ะ นั่นแหละที่เกิดขึ้น ข้าคิดว่าข้าเผลอละเมิดข้อห้ามบางอย่างไป!” หลินอี้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ไม่นานก็มีสีหน้าเสียใจตามมา เดิมทีเขาหวังว่าจะได้สมบัติบางอย่างจากศพนี้ ด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัวของปลาไหลไฟฟ้ายักษ์ อะไรก็ตามที่เขาสามารถจัดการได้ก็คงจะเป็นสมบัติที่หาที่เปรียบไม่ได้ แต่ตอนนี้ มันเป็นไปไม่ได้แล้ว
“ฮิฮิฮิ อย่าคิดมากไป ข้าแนะนำให้เจ้ารีบไปเถอะ ถ้าเจ้าอยู่ที่นี่นานกว่านี้ ข้าเกรงว่าเราต้องไปกับเจ้านี่” ผีตนนั้นพูดเตือนพร้อมกับเสียงหัวเราะแปลกๆ
หัวใจของหลินอี้บีบรัดขึ้นมาทันที และเขาตระหนักได้ว่าไม่ควรอยู่ที่นี่นานนัก ก่อนหน้านี้ เพราะแรงกดดันจากปลาไหลไฟฟ้ายักษ์ สัตว์ทะเลตัวอื่นๆ รอบๆ จึงไม่กล้าเข้าใกล้ แต่ตอนนี้เมื่อความหมกมุ่นหายไป มันก็เหมือนกับการพรากร่มแห่งการปกป้องไป ในไม่ช้าสถานที่แห่งนี้จะกลายเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยอันตราย