by “ในการต่อสู้ครั้งก่อน ดูเหมือนว่าจ้าวไคจะไม่ได้ทุ่มสุดตัว!” นี่คือช่วงเวลาที่เขาทุ่มสุดตัว กลีบดอกหนาแน่นจนบดบังสายตาผู้คน
หลายคนต่างกังวลเกี่ยวกับเย่ฟาน ชายหนวดเคราคนหนึ่งกล่าวว่า “เย่เป่ยหยวนผู้นี้ตกอยู่ในอันตรายอย่างยิ่ง หากการโจมตีมาจากด้านเดียว ก็ยังมีทางออก! ก่อนเกิดการระเบิด เขาเพียงแค่ใช้โอกาสหลบ แต่ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้แล้ว กลีบดอกจำนวนมากพุ่งเข้าใส่เย่เป่ยหยวนโดยตรง หากเกิดการระเบิดขึ้น ไม่มีทางถอยกลับ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องบาดเจ็บอย่างแน่นอน!” “
ข้าคิดว่าหลังจากการต่อสู้ครั้งก่อน เย่เป่ยหยวนได้เปรียบ หากเขาสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ เขาจะสามารถปรับตัวได้ทันท่วงทีเพื่อหลีกเลี่ยงการระเบิด! แต่ข้าไม่คาดคิด…” นักรบโลกระดับสามกล่าวด้วยสีหน้าบึ้งตึง
ทันทีที่คนผู้นี้พูดจบ ก็มีใครบางคนเยาะเย้ยขึ้นมา “เจ้าคิดว่าจ้าวไคโง่หรือ? เขาไม่รู้หรือไงว่ากลยุทธ์ของเขาถูกเปิดเผยในการต่อสู้ครั้งนั้น? นักรบระดับสามมันไร้สมองสิ้นดี! แค่นี้ก็เอาชีวิตรอดได้…”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ นักรบระดับสามก็โกรธจัดทันที เขาแค่แสดงความคิดเห็น แต่กลับถูกเหยียดหยามราวกับคนโง่เขลา ขณะที่เขากำลังจะโต้กลับ เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวก็ดังขึ้นจากเวทีการต่อสู้!
“ปัง!” กลีบกุหลาบนับไม่ถ้วนแตกกระจายกลางอากาศ ก่อให้เกิดคลื่นกระแทกขนาดใหญ่แผ่กระจายไปทั่วบริเวณโดยรอบ แม้แต่แผ่นหินที่ทำจากวัสดุพิเศษก็ยังถูกกระแทก การระเบิดครั้งนี้รุนแรงยิ่งกว่าครั้งก่อน และแรงปะทะก็รุนแรงกว่าอย่างเป็นธรรมชาติ
ความเงียบสงัดปกคลุมเวทีการต่อสู้ชั่วขณะ ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองเวที แววตาเปี่ยมไปด้วยอารมณ์พลุ่งพล่าน พวกเขาคาดการณ์ไว้แล้วว่าเย่เป่ยหยวนได้รับบาดเจ็บสาหัส น่าจะเผชิญชะตากรรมเดียวกับโจวผิงหง ไม่มีทางฟื้นคืนได้
ทันใดนั้น ทุกคนก็ได้ยินเสียงโซ่ยืดออก “ซวบ!” เสียงนั้นเหมือนโซ่ขนาดใหญ่ที่เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วเสียดสีกัน ก่อให้เกิดเสียงที่แสบแก้วหู
ทุกคนขมวดคิ้ว ดวงตาเบิกกว้างขณะจ้องมองไปยังสนามประลอง จากนั้นก็เห็นโซ่สีเทาดำพุ่งทะยานขึ้นไปในอากาศ หมอกสีเทาจางๆ ปกคลุมอยู่ เมื่อมองดูใกล้ๆ พวกเขาก็เห็นอักษรรูนสีแดงเข้มสลักอยู่บนโซ่นับไม่ถ้วน สร้างบรรยากาศที่ทั้งน่าหลงใหลและลึกลับ
เสียงโซ่ที่เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วดังก้องไปทั่วสนามประลอง โซ่พุ่งทะยานขึ้นไปในอากาศราวกับมังกรและพุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว แม้ทิศทางจะน่าฉงน
โซ่เส้นนี้น่าจะเป็นศิลปะการต่อสู้ที่เย่เป่ยหยวนใช้ แต่มันไม่ได้พุ่งไปที่จ้าวไค แต่พุ่งไปที่รั้วสนามประลอง
ขณะที่ทุกคนเฝ้าดูอย่างเงียบงันด้วยความตกตะลึง โซ่หยวนฮุนหมุนวนรอบรั้วด้วยความเร็วสูง ในชั่วพริบตา พวกมันก็กลืนกินทั้งสนามประลอง บดบังทัศนวิสัยของทุกคนอีกครั้ง สิ่งที่พวกเขาเห็นมีเพียงโซ่เหล็กเส้นหนาที่พาดผ่านรั้วสนามประลอง ห่อหุ้มมันไว้ทั้งหมด
เกิดอะไรขึ้น? ทุกคนต่างงุนงงกับฉากนี้ โซ่จะระเบิดเองหรือ? โซ่หยวนฮุนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว บดบังทัศนวิสัยของทุกคนในชั่วพริบตา แม้แต่จ้าวไคที่ติดอยู่กลางสนามก็ไม่สามารถตอบสนองได้
หมอกสีเทาบางๆ ลอยขึ้นจากใจกลางการระเบิด แม้ตาจะเบิกกว้าง แต่เขาก็มองไม่เห็นว่ามีอะไรอยู่ข้างใน อาการของเย่ฟานตอนนี้เป็นอย่างไร? เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือไม่?
จ้าวไคจ้องมองโซ่ที่พันรอบรั้วด้วยความตื่นตระหนก คิ้วขมวด เขาพลิกมืออีกครั้ง ฟาดผนึกเวทมนตร์ชุดหนึ่ง กลีบดอกไม้นับไม่ถ้วนพลิ้วไหวและพันรอบตัวเขา ราวกับสามารถโจมตีและป้องกันตัวเองได้
ถึงแม้ว่าเขาจะมั่นใจในแรงระเบิดที่เพิ่งเกิดขึ้น และเชื่อว่าแรงระเบิดที่เขามีทั้งหมดจะทำร้ายเย่เป่ยหยวนอย่างแน่นอน! แต่จิตใต้สำนึกของเขายังคงเตือนเขา หากเขาไม่สามารถทำร้ายเด็กหนุ่มได้อย่างรุนแรง เขาจะต้องระมัดระวังอย่างยิ่งยวด!