by 
หากไม่ใช่เพราะเส้นสีดำที่อธิบายไม่ได้บนร่างกายของเขา ไป๋อี้อี้คงอยากจะผิวปากเสียจริง ๆ
เธอรู้มาตลอดว่าเขามีรูปร่างกำยำ และเคยสัมผัสมันด้วยตัวเอง
แต่การได้เห็นมันอย่างตรงไปตรงมานั้นให้ความรู้สึกที่แตกต่าง และรายละเอียดต่าง ๆ ก็ชัดเจนยิ่งขึ้น
สายตาของไป๋อี้อี้ค่อยๆ เลื่อนลง มาจากอกของอู๋โม่
เฉิน น่าเสียดายที่ช่องท้องของเขาจมอยู่ในแอ่งน้ำยา สีของมันเกือบจะแดงก่ำ ทำให้เธอมองไม่เห็นอะไรอย่างชัดเจน
“อี๋อี้?” เสียงของอู๋โม่เฉินแหบแห้ง ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ
“สวัสดีครับ พี่โม่เฉิน” ไป๋อี้อี้หัวเราะแห้ง ๆ
แม้ว่าเธออยากจะพบอู๋โม่เฉิน แต่ตอนนี้เธอได้เห็นเขาแล้ว เธอไม่รู้จะพูดอะไร
บรรยากาศที่หนักหน่วงโอบล้อมพวกเขาทั้งสอง
เธอต้องพูดอะไรสักอย่างเพื่อทำลายความเงียบ! ไป๋อี้อี้คิดอย่างเคอะเขิน ก่อนจะเลียริมฝีปากแห้ง ๆ ของเธอ “คุณ…คุณมีรูปร่างที่กำยำมาก”
แต่ทันทีที่คำพูดหลุดออกจากปาก เธอแทบอยากจะมุดดินลงไปในหลุม
โอ้พระเจ้า เธอพูดอะไรเนี่ย?!
ฟังดูเหมือนผู้ชายเจ้าชู้จะพูดเลย! ถึงแม้ว่าบางครั้งพฤติกรรมของเธอก็คล้ายคลึงกันจริงๆ!
“เอ่อ…ฉันแค่เป็นห่วงสุขภาพของเธอ รอยดำๆ บนตัวเธอคืออะไรนะ?” ไป๋อี้อี๋รีบแก้ไขสถานการณ์ หวังว่าจะไม่ทำให้อู๋โม่เฉินรู้สึกไม่ดี
“เธอ…มาที่นี่ได้ยังไง?” เขาถามอย่างยากลำบาก ไม่ได้ตอบคำถามเรื่องรอยดำเหล่านั้น
ไป๋อี้อี๋จึงสังเกตเห็นว่าสีหน้าของอู๋โม่เฉินไม่ค่อยดีนัก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ เม็ดเหงื่อขนาดใหญ่ไหลลงมาตามแก้มตลอดเวลา
เป็นเพราะยาอาบน้ำหรือเปล่า? หรือ…?
“ฉัน…” เธอเดินตรงเข้ามาหาเขา
“อย่าเข้ามาใกล้กว่านี้!” เขาตะโกนขึ้นอย่างกะทันหัน มือกำแน่นเป็นกำปั้นข้างลำตัว “ออกไปเดี๋ยวนี้…”
เขาเหมือนจะพูดสุดเสียง
“พี่โม่เฉิน เป็นอะไรไป? ท่านดูไม่สบาย ข้าควรเรียกคนข้างนอกเข้ามาดูท่านดีไหม?” ไป๋อี้อี๋ถามอย่างกังวล ฝีเท้าเร่งเร้าขณะเดินตรงไปหาอู่โม่เฉิน
“หยุด!” อู่โม่เฉินคำราม ไป๋อี้อี๋
หยุดชะงัก ก่อนจะได้ยินอู่โม่เฉินพูดต่อด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “อี้อี๋ อย่า… อย่างน้อยก็อย่าเข้ามาใกล้ข้าตอนนี้… ไม่งั้นข้าจะควบคุมตัวเองไม่ได้”
ไป๋อี้อี๋งงุนงง เขาหมายความว่ายังไง!
“ข้าไม่เข้าใจ ทำไมเจ้าถึงเสียการควบคุมหากข้าเข้าไปใกล้ เกิดอะไรขึ้น?” ไป๋อี้อี๋ถามด้วยความสับสน
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เส้นสีดำบนร่างกายของเขาทำให้เธอรู้สึกอยากเข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับมีบางอย่างกำลังสะกดจิตเธออยู่
“ข้า…” สีหน้าของอู๋โม่เฉินเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เขาก้มตัวลง ร่างกายค่อยๆ เกร็งขึ้นทีละน้อย
มือทั้งสองโอบรอบแขนแน่น เส้นเลือดที่หลังมือปูดโปน
“เกิดอะไรขึ้น” ไป๋อี้ยี่กระวนกระวายรีบวิ่งเข้าไปหาอู๋โม่เฉินเพื่อตรวจดู
แต่ทันทีที่มือของเธอสัมผัสร่างกาย แรงบางอย่างก็ดึงเธอให้ถอยกลับ
“อ๊ะ!” เสียงร้องด้วยความตกใจดังออกมาจากริมฝีปากของเธอ ชั่วพริบตา
ต่อมา เธอได้ล้มตัวลงในอ่างอาบน้ำยา กลิ่นฉุนของน้ำยาโอบล้อมเธอไว้
ก่อนที่ไป๋อี้ยี่จะทันได้ตั้งตัว แขนข้างหนึ่งก็โอบรอบเอวเธอ ดึงเธอขึ้นจากสระ แล้วริมฝีปากอุ่นๆ ก็กดลงบนริมฝีปากของเธออย่างแรง