by หวังอวี้ซินสำลัก แต่กู่เฉียนเหยากลับยิ้มเยาะเย้ยอย่างดูถูก “หวังอวี้ซิน อย่าคิดมากเลย แม่ของเจ้านอนโรงพยาบาลอยู่ ใครเป็นคนจ่ายค่ารักษาพยาบาล? ถ้าตระกูลกู่ไม่จ่ายค่ารักษาพยาบาล แม่ของเจ้าคงถูกไล่ออกจากโรงพยาบาลไปแล้ว!”
“กู่เฉียนเหยา!” หวังอวี้ซินจ้องมองคนตรงหน้า “แม่ของข้าตกตึกหมดสติมาจนถึงตอนนี้ เจ้าเคยรู้สึกผิดบ้างไหม?”
อีกฝ่ายหัวเราะคิกคักราวกับเล่าเรื่องตลก “ทำไมข้าต้องรู้สึกผิดด้วย? เห็นได้ชัดว่าแม่ของเจ้าโชคร้ายที่ตกลงไป สิ่งที่เจ้าพูดมันตลกสิ้นดี อะไรนะ? เจ้าคิดว่าแม่ของเจ้ากลายเป็นผักไปแล้ว แล้วเจ้ากลัวว่าจะไม่ได้ผลประโยชน์จากตระกูลกู่ในอนาคต เจ้าจึงต้องการใส่ร้ายข้า?”
หวังอวี้ซินเข้าใจว่าผู้หญิงตรงหน้าไม่มีความรู้สึกผิดเลยสักนิด!
ที่จริงแล้ว กู่เฉียนเหยายังคงมีความสุขที่แม่ของเธอกลายเป็นผักไปแล้ว!
และคำพูดของพ่อของกู่…ก่อนหน้านี้ก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่ามิตรภาพระหว่างเขากับแม่นั้นช่างน้อยนิดเหลือเกิน
“เอาล่ะ ไปได้แล้ว ถ้าแกสบายดีก็อย่ามาที่นี่อีกเลย ฉันจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้แม่แกต่อไปเพื่อชีวิตสมรสของเรา แต่ฉันจะเลิกกับแม่แก แล้วแกจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับตระกูลกู่อีกต่อไป!” พ่อของกู่กล่าวอย่างไม่ปรานี หวัง อวี้ซินรู้สึกเศร้าใจขึ้นมาในใจ เธอเคยหวังมาตลอดว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับตระกูลกู่ แต่ไม่เคยคาดคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้!
เมื่อหวังอวี้ซินกลับมาถึงโรงพยาบาล เธอก็เห็นหมอและพยาบาลเดินเข้าออกห้องของแม่อย่างกะทันหัน
“เกิดอะไรขึ้น แม่ฉันเป็นอะไรไป” หวังอวี้ซินถูกพยาบาลหยุดไว้หน้าห้อง ทำได้เพียงถามอย่างกังวล
“อาการของคนไข้ทรุดลงอย่างกะทันหัน แพทย์กำลังทำการรักษาฉุกเฉินอยู่!” พยาบาลกล่าว หวัง
อวี้ซินตกตะลึง!
ตอนแรกเธอคิดว่าอาการของแม่ที่เหมือนผักเป็นอาการที่แย่ที่สุด แต่เธอไม่คิดว่าจะมีอะไรที่แย่กว่านี้
หลังจากช่วยชีวิตไปหนึ่งชั่วโมง แพทย์ก็ประกาศว่าเธอเสียชีวิตแล้ว
หวังอวี้ซินจ้องมองแม่ที่นอนอยู่บนเตียงอย่างว่างเปล่า หัวใจไร้ลมหายใจ
เป็นไปได้อย่างไร! มันเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร!
ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ในอาการผักเป็นผัก แม้ว่า
แม่จะโคม่า อย่างน้อยเธอก็ยังมีความคิด มีความหวัง เธอจินตนาการว่าแม่จะตื่นขึ้นมาสักวัน!
เธอมีเรื่องมากมายที่จะพูดกับเธอ!
แต่ตอนนี้…
“คุณหมอ ช่วยแม่ฉันด้วย บางทีอาจจะยังมีความหวังอยู่ก็ได้” เธอร้องอย่างสิ้นหวัง อ้อนวอน
แต่คุณหมอกลับมองเธอด้วยความเห็นใจ “เราพยายามอย่างเต็มที่แล้ว เราเสียใจมาก!”
คืนนั้น เธออยู่ข้างเตียงแม่อย่างเงียบๆ เฝ้ามองแม่ที่ตายไปแล้ว
ทำไม… ทำไมแม่ของเธอถึงตาย?
ถ้าเธอไม่ได้ทะเลาะกับกู้เฉียนเหยา ถ้าแม่ของเธอไม่ได้พยายามเข้ามาช่วย ถ้ากู้เฉียนเหยาไม่ผลักไสเธอออกไป…
แม่ของเธอคงไม่ตายหรอก
ถึงเวลาจะพูดถึงเรื่อง “ถ้า” พวกนี้แล้ว!
และแล้ว ในงานศพของแม่ ตระกูลกู่ก็ส่งแม่บ้านมามอบข้าวของของแม่ให้เธอบางส่วน แล้วจึงบอกเจตนาของตระกูลกู่