by หวังอวี้ซิน?
เมื่ออี้เฉียนโม่ได้ยินชื่อนี้ เขาก็ตกตะลึงเล็กน้อย ชื่อนี้อยู่ในความทรงจำของเขา
พูดถึงเรื่องนี้ เขาแทบไม่เคยจำชื่อผู้หญิงที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาได้เลย
แต่น่าแปลกที่เขาจำชื่อนี้ได้
เขาเงยหน้าขึ้นมองไปทางเสียงนั้น และเห็นภาพที่คุ้นเคย
ใบหน้าในความทรงจำของเขาเหลือบไปด้านข้างเพราะการตบ และด้วยเหตุนี้ ดวงตาคู่นั้นจึงบังเอิญเห็นเขายืนอยู่ในเงามืด
แน่นอนว่าเป็นหวังอวี้ซินในความทรงจำของเขา!
อี้เฉียนโม่คิดในใจ
เดิมทีเขาคิดว่ามันอาจเป็นชื่อเดียวกัน หรือชื่อนั้นออกเสียงเหมือนกัน
แต่เมื่อเห็นอีกฝ่าย เขาก็มั่นใจว่าเป็นหวังอวี้ซินที่เขาเห็นในโรงแรมแต่งงานของเฉียนฉี
และคนที่ตบเธอก็ดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงคนเดียวกันที่ตบเธอในโรงแรม
ส่วนชื่อของอีกฝ่าย อี้เฉียนโม่คงจำไม่ได้แน่ หวัง
อวี้ซินก็ตกใจเมื่อเห็นอี้เฉียนโม่เช่นกัน แต่เธอก็หลุบตาลงเล็กน้อย ราวกับไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน
“เธอรู้ว่าตระกูลอี้จะจัดงานวันเกิดที่นี่วันนี้ และครอบครัวกู่ของเราจะได้รับเชิญ แต่เธอก็ยังทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟอยู่นี่ แล้วครอบครัวกู่จะเชิดหน้าชูตาได้ยังไง” กู่เฉียนเหยาพูดอย่างห้วนๆ
“ฉันไม่คิดว่าการเป็นพนักงานเสิร์ฟจะน่าอายนะ” หวังอวี้ซินกล่าว เธอเรียนบริหารโรงแรมมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย และได้งานในโรงแรมหลังจากเรียนจบ
โดยธรรมชาติแล้วเธอเป็นหัวหน้าทีมจัดเลี้ยงของโรงแรม แต่เธอไม่ได้ตั้งใจจะบอกพี่สาวที่ไม่ได้เกี่ยวข้องทางสายเลือดของเธอ
อย่างไรก็ตาม ในสายตาของอีกฝ่าย งานพวกนี้ก็แค่งานที่นำความอับอายมาสู่ตระกูลกู่
“เจ้ากล้าพูดอย่างนั้นได้อย่างไร? เจ้าคิดจะทำให้ตระกูลกู่กลายเป็นตัวตลกงั้นหรือ? เจ้าควรออกไปจากห้องจัดเลี้ยงนี้เดี๋ยวนี้!” กู่เฉียนเหยาตะโกนอย่างโกรธจัด
“ข้าไม่ไป นี่เป็นงานของข้า” หวังอวี้ซินปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา
“อะไรนะ? เจ้าคิดว่าเจ้าจะทำอะไรก็ได้เพียงเพราะเจ้าย้ายออกจากตระกูลกู่งั้นหรือ? ข้าบอกเจ้าแล้ว…”
ก่อนที่กู่เฉียนเหยาจะพูดจบ เสียงหนึ่งก็ขัดจังหวะขึ้นมา “ตลกสิ้นดี ใครกันที่ก่อกวนงานประจำของคนอื่น แถมยังทำตัวบุ่มบ่ามอีก?”
กู่เฉียนเหยากำลังจะสบถด่า แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอก็กลืนน้ำลายคนที่เธอกำลังจะสบถด่ากลับไป
อี้เฉียนโม่!
ดวงตาของกู่เฉียนเหยาเป็นประกายขึ้นทันที
วันนี้เป็นวันงานวันเกิดของตระกูลอี๋ ในที่สุดเธอก็ได้คำเชิญจากพ่อและแต่งตัวมาเป็นพิเศษเพื่อมา เพียงเพื่อจะได้มีโอกาสคุยกับอี้เฉียนโม่
แต่เธอไม่คาดคิดว่าครั้งนี้เขาจะได้เห็นภาพแบบนี้
ซึ่งทำให้กู้เฉียนเหยานึกถึงงานเลี้ยงฉลองวิวาห์ที่เธอได้พบกับอี้เฉียนโม่เป็นครั้งแรก เธอพยายามเข้าใกล้เขาอย่างตั้งใจ แต่สุดท้ายกลับทำให้เรื่องแย่ลงและถูกเขาเยาะเย้ย
และวันนี้…
“คุณอี้ คุณเข้าใจผิดแล้ว มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด” กู้เฉียนเหยาพูดอย่างรีบร้อน
“เข้าใจผิดเหรอ?” อี้เฉียนเหยาพูดอย่างไม่ใส่ใจ “งั้นการตบหน้าที่เพิ่งได้รับก็เป็นความเข้าใจผิดของฉันด้วยเหรอ?”
สีหน้าของกู้เฉียนเหยาเปลี่ยนไปอย่างน่าเกลียดทันที
เธอไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะเห็นเธอตบเขา
“ทำไมล่ะ ฉันรอคำตอบจากคุณอยู่นะ” อี้เฉียนเหยาพูด กู้
เฉียนเหยาเริ่มรู้สึกอายมากขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าแดงก่ำ