บทที่ 3610 การเดินทางข้ามเวลา

ประกาศิตราชามังกร
ประกาศิตราชามังกร

โดยเฉพาะความเร็วของเวลาที่ผ่านไป บางครั้งคนเรารู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก และบางครั้งก็รู้สึกว่าเวลาผ่านไปช้ามาก!

นี่คือความรู้สึกของการไหลของเวลา แต่มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น การจะรู้สึกถึงการไหลของเวลาได้ทุกที่ทุกเวลานั้นเป็นเรื่องยากยิ่ง!

“เวลาไม่เคยหยุดนิ่ง รู้สึกเหมือนมันไหลด้วยความเร็วเท่ากัน ฉันจะรู้สึกเร็วหรือช้าได้อย่างไร”

เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเขินอายมาก!

แต่ถ้าคุณไม่สามารถรู้สึกถึงการไหลของเวลาได้ สิ่งประดิษฐ์แห่งเวลานี้จะเปิดใช้งานได้ยาก และยิ่งยากต่อการย้อนเวลากลับไปอีกด้วย!

ตอนนี้หากเราต้องการค้นหาว่าใครเป็นผู้สังหารผู้คนในหุบเขาวิญญาณโลหิต เราก็ต้องพึ่งอาวุธเวทมนตร์เวลาในมือของเฉินผิงเท่านั้น!

เฉินผิงรู้สึกเหมือนหัวของเขาจะระเบิด เขาจึงเดินไปที่หน้าต่างและมองออกไปข้างนอกอย่างเงียบๆ!

นอกหน้าต่างมีต้นไม้ต้นหนึ่ง ใต้แสงจันทร์ เงาของต้นไม้สะท้อนเข้าไปในห้องของเฉินผิง!

เฉินผิงมองดูเงาของต้นไม้ใหญ่ในห้อง และใบไม้ทุกใบก็ใสมาก!

เฉินผิงเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ และรู้สึกตื่นตะลึงไปชั่วขณะ!

ในไม่ช้า เฉินผิงก็ค้นพบว่าท่ามกลางเงาของใบไม้เหล่านี้ มีใบไม้ที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา!

เงาของใบไม้นี้เติบโตจากตาดอกจนกลายเป็นใบ!

เฉินผิงรีบมองไปที่ต้นไม้ใหญ่และเห็นใบไม้เริ่มงอกบนกิ่งก้าน!

เฉินผิงจ้องมองการเจริญเติบโตของใบไม้อย่างว่างเปล่า จากตุ่มเล็กๆ ค่อยๆ เติบโตเป็นใบ จากนั้นก็เหี่ยวเฉาและร่วงหล่น!

ใบไม้บนกิ่งนี้หมุนเวียนอยู่อย่างนี้!

เฉินผิงสังเกตการเปลี่ยนแปลงของใบไม้ และดูเหมือนว่าความเข้าใจเรื่องเวลาของเขาจะลึกซึ้งขึ้นในทันที!

จนแสงจันทร์หายไปและพระอาทิตย์ขึ้นสูง!

แสงแดดที่ส่องลงบนใบหน้าของเฉินผิงทำให้เฉินผิงเกิดความกระจ่างขึ้นทันที และดูเหมือนว่าเขาจะรู้อะไรบางอย่าง!

นาฬิกาในเข็มนาฬิกาของเฉินผิงเปล่งแสงออกมา และเข็มนาฬิกาก็เริ่มเดินกลับอย่างรวดเร็ว!

เฉินผิงรู้สึกเพียงว่าวิญญาณของเขาเหมือนจะเข้าสู่ห้วงเวลาและถูกดูดเข้าไปอย่างต่อเนื่อง!

ในไม่ช้า เฉินผิงก็รู้สึกว่าเวลาทั้งหมดรอบตัวเขาหยุดลง และเขาค่อยๆ ลืมตาขึ้น!

ฉันพบว่าตัวเองลอยอยู่เหนือหุบเขาวิญญาณโลหิต!

ในขณะนี้ ภายในหุบเขาวิญญาณโลหิต ได้ยินเสียงตะโกนและกรีดร้องดังขึ้น และอากาศก็เต็มไปด้วยเลือด!

เฉินผิงค้นพบว่าศิษย์จำนวนมากจากหุบเขาวิญญาณโลหิตกำลังต่อสู้เพื่อชีวิตของพวกเขาร่วมกับกลุ่มคน!

ในกลุ่มคนเหล่านี้ เฉินผิงได้ค้นพบเฉิงจิงฮุยจากยอดเขาเสว่หลิง ซึ่งเป็นน้องชายของหลัวโช่วไห่!

ดวงตาของเฉินผิงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าคนที่สังหารผู้คนทั้งหมดในหุบเขาวิญญาณโลหิตจะเป็นยอดวิญญาณโลหิต ผู้ซึ่งมาจากตระกูลและนิกายเดียวกันกับหุบเขาวิญญาณโลหิต!

นี่มันเหลือเชื่อจริงๆ ถ้าเฉินผิงไม่ได้ย้อนเวลากลับไป คงไม่มีใครเชื่อว่านี่เป็นเรื่องจริง!

ภายใต้การจ้องมองของเฉินผิง ผู้คนทั้งหมดในหุบเขาวิญญาณโลหิตถูกสังหารทั้งหมด!

เฉิงจิงฮุยสั่งให้คนทำความสะอาดสถานที่และซ่อนตัวอยู่!

ทันทีที่เขาทำทั้งหมดนี้เสร็จ เฉิงจิงฮุยก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าทันที เขารู้สึกได้ว่ามีดวงตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองเขาอยู่!

แต่พวกเขาไม่เห็นมัน ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้เพียงออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับผู้คนจาก Blood Spirit Peak เท่านั้น

ไม่นานหลังจากผู้คนจาก Blood Spirit Peak ออกไป ผู้คนจากนิกายหลักทั้งห้าก็มาถึง!

พวกเขาแค่พักอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็จากไป!

ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนกับที่ผู้นำนิกาย Na Luo พูด!

“คุณเฉิน คุณเฉิน…”

เฉินผิงรู้สึกว่ามีคนเรียกเขา!

เฉินผิงรู้สึกว่าวิญญาณของเขาถูกดึงกลับอย่างรวดเร็วและกลับเข้าสู่ร่างกายของเขาในทันที!

เขาลืมตาขึ้นทันทีและพบว่าตัวเองยังคงอยู่ในห้อง ลั่วโช่วไห่ ลั่วซี และจินตงกำลังเรียกเขา!

“ท่านลั่ว…”

เมื่อเห็นว่าเป็นหลัวโช่วไห่ เฉินผิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก!

หากมีใครมาทำร้ายเขาตอนนี้ เขาคงไม่มีทางหลบได้เลย!

“คุณเฉิน คุณเป็นอะไรไป ทำไมถึงนิ่งเฉยเช่นนี้”

หลัวโช่วไห่ถามด้วยความสับสน!

“ฉัน…………”

เฉินผิงลังเล เขาไม่รู้ว่าควรจะบอกความจริงกับหลัวโช่วไห่ดีหรือไม่!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *