by 
“หากเราไม่ได้รับการเติมเต็มทันเวลา การกลับถึงโลกจะเป็นเรื่องลำบากสำหรับเรา”
ชูเฉินส่ายหัว และเจียงฉู่เฟิงก็แสดงสีหน้าจริงจังเช่นกันเมื่อได้ยินเรื่องนี้
แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะเจริญรุ่งเรืองในอาณาจักรเทพบ้าคลั่งแห่งนี้ แต่ไม่ว่าสถานที่แห่งนี้จะดีแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ไม่ดีเท่ากับบ้านของพวกเขาเอง
เจียงฉู่เฟิงยังคงคิดถึงวันเวลาที่เขาอยู่บนโลกมาก ถ้าเขาไม่สามารถกลับไปได้ นั่นคงจะเป็นเรื่องยุ่งยากมาก
“แล้วเราจะทำอย่างไรต่อไป? ไปที่ทวีปใต้เพื่อค้นหาภูเขาไฟหนานหมิงนั่น?”
“ถ้าถามฉันนะ เราไม่ควรปล่อยหมอนั่นไป เขาไม่น่าจะอยู่ไกลขนาดนี้ ฉันจะไปจับเขาแล้วให้เขาพาเราไปที่ภูเขาไฟหนานหมิง!”
เจียงฉู่เฟิงพูดขึ้นอย่างรีบร้อน และหลังจากพูดเช่นนี้ เขาก็กระตือรือร้นที่จะไปพาไฉจงเจ๋อกลับมา
“พี่เฟิง ตอนนี้ยังไม่จำเป็นครับ เนื่องจากภูเขาไฟหนานหมิงเป็นพื้นที่ต้องห้ามแห่งเดียวในหนานโจว ตำแหน่งที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของมันน่าจะชัดเจนอยู่แล้ว เราสามารถไปสอบถามที่หนานโจวได้เลย ไม่จำเป็นต้องนำมันกลับมา”
ชูเฉินหยุดเจียงฉวีเฟิงที่กำลังอยากจะเคลื่อนไหว จากนั้นจึงพูดขึ้น
“อีกอย่าง ตอนนี้เราไม่สามารถไปที่ภูเขาไฟหนานหมิงได้โดยตรง เราต้องกลับไปก่อน และอย่างน้อยก็แจ้งให้คนอื่นๆ ทราบว่าท่านยังมีชีวิตอยู่และสบายดี ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะวิตกกังวล”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจียงฉู่เฟิงก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ฉันรีบร้อนเกินไป กลับไปก่อนเถอะ!”
ในขณะนี้ เจียงฉู่เฟิงก็กระตือรือร้นที่จะกลับบ้านเช่นกัน เนื่องจากเขาไม่ได้พบหนิวซีหยูมาระยะหนึ่งแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากเหตุการณ์นี้ เขาได้เลื่อนขั้นสู่ระดับสามัคคีแห่งสวรรค์และมนุษย์อย่างไม่คาดคิดถึงสองระดับ ตอนนี้เขาสามารถควบคุมเวทมนตร์สายฟ้าได้แล้ว และจะไม่ปล่อยสายฟ้าออกมาอย่างฉับพลันเหมือนเมื่อก่อน
“พี่โม่ พวกเรากำลังเตรียมตัวกลับเมืองหยุนโม่” ในขณะนี้ ชูเฉินมองไปที่โม่ยี่เค่อและพูดว่า
เมือง Yunmo เป็นบ้านเกิดของ Mo Yike และเนื่องจาก Mo Yike มีอยู่จริง ภูเขา Kuangshen จึงไม่ได้ส่งกองกำลังใด ๆ เข้ามาในเมือง Yunmo ดังนั้นเมืองนี้จึงเป็นของ Mo Yike
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โม่อี้เคอก็พยักหน้าทันที เขาถูกผนึกไว้ในหมู่บ้านชิงเฟิงมาเป็นเวลาพันปี และไม่เคยเห็นเมืองหยุนโม่มาก่อน แม้ว่าหมู่บ้านชิงเฟิงจะอยู่ในตัวเมืองหยุนโม่เช่นกัน แต่เขาก็ไม่เคยออกไปไหนเลย
หลังจากทริปนี้ผมรีบออกเดินทางและไม่กลับมาดูอย่างเป็นทางการอีกเลย
ตอนนี้ที่เขามีโอกาสแล้ว เขาก็เต็มใจที่จะกลับไปดูอีกเพราะว่าที่นี่คือบ้านเกิดของเขา
“ไปกันเถอะ!” เมื่อเห็นว่าไม่มีใครคัดค้าน ชูเฉินจึงพาทุกคนไปที่เมืองหยุนโม่โดยตรง
พวกเขาได้ทำข้อตกลงกันหลังจากออกจาก Hongmo Academy ว่า Liu Ruyan และคนอื่นๆ จะไปเมือง Yunmo เพื่อรอเขากลับมา
หลังจากเดินทางหลายวัน ชูเฉินและกลุ่มของเขาก็กลับมายังเมืองหยุนโม่
ภายในคฤหาสน์ หนิวซีหยูจ้องมองออกไปนอกประตูอย่างว่างเปล่า สิบวันผ่านไปแล้วนับตั้งแต่ชูเฉินไปยังห้วงลึกเทพฝังศพ แต่กลับไม่มีข่าวคราวใดๆ จากเขาเลย
ทุกวัน หนิวซีหยูจะอยู่ในห้องคณบดี มองออกไปนอกประตูอย่างว่างเปล่า ไม่กินไม่ดื่ม รอให้เจียงฉวีเฟิงกลับมา
“พี่สาวหนิว ในเมื่อคนชั่วจากไปแล้ว เขาจะต้องพาพี่เฟิงกลับมาได้อย่างแน่นอน”
“พี่เฟิงแข็งแกร่งมาก เขาไม่น่าจะเดือดร้อนอะไรหรอก!” เทพธิดาน้อยมาหาหนิวซีหยูและพูดว่า
เมื่อเห็นหนิวซีหยูดูซูบผอมลงเรื่อยๆ เธอก็รู้สึกปวดใจขึ้นมา นี่คงเป็นความหมายของคำว่า “สูญสิ้นไปเพื่อเธอ” ในหนังสือ
หากแม้แต่คนชั่วคนหนึ่งต้องตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายเช่นนี้ แล้วตัวฉันล่ะ…?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เทพธิดาน้อยก็ส่ายหัวอย่างรุนแรง คิดในใจว่า “ไม่มีทางหรอก กรรมชั่วจะอยู่ได้เป็นพันปี คนชั่วมันเลวมาก คงไม่เดือดร้อนง่ายๆ หรอก”
“ไม่ต้องกังวล ฉันสบายดี” หนิวซีหยูฝืนยิ้มบนใบหน้าซีดของเธอและมองไปที่เทพธิดาตัวน้อย
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก และจูกัดเทียนฉีก็รีบเดินเข้ามา
“เทียนฉี เป็นยังไงบ้าง มีข่าวคราวอะไรเกี่ยวกับพ่อทูนหัวของคุณบ้างไหม?”
เมื่อเห็นจูกัดเทียนฉี หนิวซีหยูก็รีบลุกขึ้นและเดินไปหาเขาพร้อมกับถามอย่างกระวนกระวายว่าเกิดอะไรขึ้น
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา Zhuge Tianqi และ Bixi ต่างก็ออกไปรวบรวมข้อมูล
“ยังไม่มีข่าวคราวเกี่ยวกับเจ้าพ่อและคนอื่นๆ เลย แต่ไม่ต้องกังวล ฉันเชื่อว่าข่าวดีจะมาถึงเร็วๆ นี้”
จูกัดเทียนฉีส่ายหัว แต่ในใจเขาแน่ใจว่าพ่อทูนหัวของเขาเป็นผู้มีอำนาจทุกอย่างและจะไม่พินาศไปง่ายๆ
เมื่อได้ยินคำพูดของจูกัดเทียนฉี หนิวซีหยูก็แสดงสีหน้าผิดหวังทันที และอดไม่ได้ที่จะร้องไห้เบาๆ
“คุณผู้หญิง!”
ทันใดนั้น เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น หนิวซีหยูเงยหน้าขึ้นด้วยความงุนงง เธอจำเสียงนั้นได้ นั่นคือเสียงของเจียงฉวีเฟิง
ในตอนแรกเขาคิดว่าเขากำลังประสาทหลอน แต่เมื่อเธอมองขึ้นไป เจียงฉวีเฟิงก็ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสง่างามและยิ้มให้เธอ
“สามี!” หนิวซีหยูร้องออกมาอย่างเร่งด่วน จากนั้นก็โยนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเจียงฉู่เฟิงโดยไม่ลังเล และทั้งสองก็โอบกอดกันแน่น
“ฉันขอโทษค่ะท่านผู้หญิง ฉันทำให้คุณเป็นกังวล” เจียงฉวีเฟิงกระซิบที่หูของหนิวซีหยู
“ไม่เป็นไร ตราบใดที่สามีของฉันกลับมาอย่างปลอดภัย ทุกอย่างก็จะดีเอง!” หนิวซีหยูกล่าวพร้อมกับร้องไห้และหัวเราะในเวลาเดียวกัน
เทพธิดาน้อยมองไปทางประตูเช่นกัน เห็นชูเฉินและซ่งเหยียนยืนจับมือกันอยู่ ทันใดนั้น รอยยิ้มอันตื่นเต้นก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ
อย่างไรก็ตาม เธอรีบปกปิดมันไว้
ในไม่ช้า หลิว หรูหยานและคนอื่นๆ ก็ได้รับข่าวและรีบวิ่งกลับไป และกลุ่มก็กลับมารวมกันอีกครั้ง
ในขณะนั้น ชูเฉินแนะนำเจ้าอ้วนต้วนให้ทุกคนรู้จัก
เมื่อได้ยินว่าเจ้าอ้วนต้วนได้ให้ความช่วยเหลือแก่ชูเฉินและคนอื่นๆ ในหลุมศพเทพเป็นอย่างมาก สายตาของพวกเขาที่มีต่อเขาก็เต็มไปด้วยความปรารถนาดี
“ชู่เฉิน ตอนนี้เจ้ากลับมาแล้ว เราควรทำอย่างไรต่อไป” หลิวหรูหยานถามชู่เฉิน
การปรากฏตัวของ Chu Chen คือกระดูกสันหลังของพวกเขา และตอนนี้เขากลับมาแล้ว พวกเขาก็มีเป้าหมายที่ต้องมุ่งมั่น
“พี่หลิว ครั้งนี้ข้าตัดสินใจว่าเราจะแยกเป็นสองกลุ่ม พี่หลิว พาพวกเขาไปหาซื่อหวานและอาจารย์หลิว แล้วช่วยพวกเขาหาภูเขาดีๆ สักลูกสำหรับพิธีเปิดนิกายดาบอมตะแห่งภูเขาซู”
หลังจากได้ยินคำพูดของ Liu Ruyan แล้ว Chu Chen ก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมา
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิวหรูหยานก็ขมวดคิ้ว แล้วมองไปที่ชูเฉินแล้วถามว่า “แล้วคุณล่ะ? คุณวางแผนจะไปไหน?”
เมื่อเธอได้ยินชูเฉินพูดว่าพวกเขาจะแยกออกเป็นสองกลุ่ม เธอจึงรู้ว่าชูเฉินคงไม่เดินทางไปกับพวกเขา ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่บอกให้เธอพาคนอื่นๆ ไปด้วย
“ผมวางแผนจะไปทวีปใต้กับพี่โมและคนอื่นๆ”
เมื่อได้ยินคำถามของหลิวหรูหยาน ชู่เฉินก็หยุดซ่อนคำตอบทันทีและพูดออกมาตรงๆ