by หญิงผู้นั้นคือแม่ของหรงเสี่ยวโม่ หม่าซิวหราน หลังจากดุหรงจิงกุ้ยสามีของเธอแล้ว หม่าซิวหรานก็หันหลังให้หรงเสี่ยวโม่ กระพริบตาให้หรงจิงกุ้ย จากนั้นก็พูดว่า “เงียบหน่อยสิ แล้วถ้าคุณทำให้เสี่ยวโม่ตกใจจริงๆ แล้วเธอแต่งงานไม่ได้ล่ะ”
ในขณะที่พูด หม่าซิวหรานก็จับมือหรงเสี่ยวโม่ไว้แน่น “อย่าเศร้าไปเลย เสี่ยวโม่ แม่ได้ระบายความโกรธของคุณออกไปแล้ว”
มีเสียงกระดูกหักอยู่ในมือของหรงเสี่ยวโม่
หม่าซิ่วหรานถึงกับตกตะลึง
เสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดของหรงเสี่ยวโม่ดังขึ้นในหูของฉันทันที “แม่ คุณทำฝ่ามือของฉันหัก ฉันไม่สามารถแต่งงานได้ในวันนี้จริงๆ”
หม่าซิ่วหรานและหรงจิงกุ้ยมองหน้ากัน
ลูกสาวคนนี้ใจร้ายเกินไป
เพื่อหลีกเลี่ยงการแต่งงาน เขาจึงใช้พลังเวทย์มนตร์หักมือตัวเอง
“ไร้สาระ! ไร้สาระมากเกินไป!” การแสดงออกของ Rong Jingui ฉายแววแห่งความโกรธ และดวงตาของเขาเบิกกว้าง “วันนี้อาจารย์เทียนซวนรุ่นแรกออกมาด้วยตนเองเพื่อเป็นประธานในงานแต่งงานของคุณและ Yang Leguo และยังยอมรับคุณเป็นศิษย์ด้วย คุณรู้ไหมว่าการที่อาจารย์เทียนซวนรุ่นแรกยอมรับคุณเป็นศิษย์เป็นการส่วนตัวนั้นมีความหมายอย่างไร ไม่ใช่แค่สำหรับคุณเท่านั้น แต่ยังรวมถึงตระกูล Rong ทั้งหมดด้วย มันจะเป็นประโยชน์อย่างมาก”
“นี่ไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการ” หรงเซียวโม่กล่าว “พี่ชิงเฟิงบอกว่าเขาจะมาแต่งงานกับข้า”
หรงจิงกุ้ยกำลังจะระเบิดด้วยความโกรธ “เสี่ยวชิงเฟิงอายุมากกว่าปู่ของคุณ!”
“คุณไม่จำเป็นต้องเรียกเขาว่าพ่อ” หรงเสี่ยวโม่ตอบโต้ทันที “มาคุยเรื่องของเราเองดีกว่า”
หรงจิงกุ้ยกำลังจะกลอกตาและโกรธมากจนพูดไม่ออกสักคำ
“เสี่ยวโม สิ่งที่เสี่ยวชิงเฟิงพูดเมื่อตอนนั้นก็แค่แกล้งหยอกล้อเธอ เขาแค่ปฏิบัติกับเธอเหมือนเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น” หม่าซิวหรานกล่าว “ในฐานะศิษย์ของอาจารย์เทียนซวนรุ่นแรก อนาคตของหยางเลกัวย่อมสูงกว่าเสี่ยวชิงเฟิงแน่นอน เธอเข้าใจไหม”
“พี่ชิงเฟิงเป็นคนที่แข็งแกร่งในอาณาจักรหว่านโชว เขาสามารถฆ่าหยาง เล่อกัวได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียว ขีดจำกัดของหยาง เล่อกัวอยู่ที่เท่าไร ขีดจำกัดของเขาใกล้จะมาถึงแล้ว” หรงเสี่ยวโม่ขมวดคิ้ว
หม่าซิ่วหรานไม่มีทางที่จะโต้แย้งได้
“ผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรหวันโช่วหรือ? เขาจะกล้ามาที่เมืองหยุนเปียนหรือไม่?” หรงจิงกุ้ยถามอย่างเย็นชา “ยกเว้นตอนที่เขามาที่นี่ตอนที่คุณยังอายุสิบห้า เขาเคยปรากฏตัวที่เมืองหยุนเปียนมาก่อนหรือไม่?”
“ถูกต้องแล้ว เด็กโง่ บางทีเสี่ยวชิงเฟิงอาจลืมคุณไปแล้ว” หม่าซิวหรานพูดอย่างรีบร้อน
“ใครบอกว่าไม่!” หรงเสี่ยวโม่เผลอพูดออกไป “พี่ชิงเฟิงมาพบฉันเมื่อกว่าสิบปีก่อน”
ในห้องนั้นมีแต่ความเงียบ
หรงจิงกุ้ยเบิกตากว้าง
หม่าซิ่วหรานถึงกับพูดไม่ออก
นอกประตูมีเสียงหนึ่งที่อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “บาปจริงๆ นะ…”
“ใคร!” หรงจิงกุ้ยตื่นตัวทันทีและรีบวิ่งออกจากห้องไป
นอกประตูไม่มีใครอยู่เลย
“ทั้งบ้านอยู่ในการเตือนภัย!” แม้ว่าหรงจิงกุ้ยจะไม่ได้ค้นพบสิ่งใด แต่เขาก็ได้ยินเสียงอย่างชัดเจนนอกประตูเมื่อสักครู่
หรงเสี่ยวโม่รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก “พี่ชิงเฟิง ต้องเป็นพี่ชิงเฟิงที่อยู่ที่นี่แน่ๆ”
หรงจิงกุ้ยหันหลังกลับและเดินกลับเข้าไปในห้องด้วยสีหน้าเย็นชาอย่างยิ่ง “แม้ว่าเซี่ยวชิงเฟิงจะปรากฏตัววันนี้ เขาก็พาคุณออกไปไม่ได้”
หรงจิงกุ้ยมองไปที่หม่าซิวหรานและพูดว่า “ขบวนแห่แต่งงานของคฤหาสน์หยางกำลังจะมาถึงเร็วๆ นี้ ใส่ชุดแต่งงานของเธอซะ”
หลังจากพูดจบ หรงจิงกุ้ยก็หันหลังแล้วเดินออกไป
ในห้อง หม่า ซิวหรานมองดู หรงเสี่ยวโม่ อย่างหมดหนทาง
โดยไม่คาดคิด หรงเสี่ยวโม่กลับลุกขึ้นด้วยความคิดริเริ่มของเธอเองและพูดว่า “เร็วเข้า ทำให้ฉันเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดสิ”
“เสี่ยวโม่ คุณ…” หม่าซิวหรานรู้สึกว่ามันไม่สมจริง ลูกสาวที่ฉลาดคนนี้อาจจะทำอะไรแปลกๆ อีกแล้ว
“ข้ารู้ว่าพี่ชิงเฟิงอยู่ที่นี่ เพียงพอแล้ว” หรงเสี่ยวโม่กล่าว “ถ้าเขารักข้า เขาจะต้องปรากฏตัวและพาข้าไปอย่างแน่นอน ถ้าเขาไม่รักข้า…” สีหน้าของหรงเสี่ยวโม่เต็มไปด้วยความเศร้า จากนั้นเธอก็กัดฟันแล้วพูดว่า “ข้าจะแต่งงานกับคนอื่น”
ชูเฉินกำลังซ่อนตัวอยู่ในความมืดนอกประตูและได้ยินสิ่งที่หรงเซียวโม่พูด
ชูเฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
ฉันกินแตงโมลูกใหญ่จากหัวหน้าแก๊งค์อันดับหนึ่งของรัฐทางเหนือ
ชูเฉินเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างเซียวชิงเฟิงและหรงเซียวโมได้คร่าวๆ
ครั้งแรกที่พวกเขาพบกันคือตอนที่หรงเสี่ยวโม่ยังเป็นเด็กหญิงตัวน้อย เสี่ยวชิงเฟิง นักวิชาการรูปหล่อคงสร้างความประทับใจที่ลืมไม่ลงให้กับหรงเสี่ยวโม่
จากนั้นเมื่อกว่าสิบปีก่อน ชูเฉินเดาว่าเมื่อเซียวชิงเฟิงเดินทางไปกับจักรพรรดิโจวตี้ทางเหนือไปยังเมืองหยุนเปียน เขาได้พบกับหรงเซียวโม่อีกครั้ง
หรงเสี่ยวโม่ตกหลุมรักเสี่ยวชิงเฟิงอย่างหมดหัวใจ
ในส่วนของเซี่ยวชิงเฟิง… ชูเฉินไม่สามารถบอกได้ว่าเขารักหรงเสี่ยวโม่จริง ๆ หรือเป็นแค่คนเลวที่คอยจีบเด็กสาวตัวเล็ก ๆ ตามอำเภอใจ
ทุกอย่างขึ้นอยู่กับทางเลือกของเสี่ยวชิงเฟิงเอง
เจ้าสาวแต่งตัวสวยงามรอต้อนรับคณะเจ้าบ่าวเจ้าสาว
หรงจิงกุ้ยรู้สึกประหลาดใจกับความร่วมมืออย่างกะทันหันของหรงเสี่ยวโม่ แต่ก็ยังดีกว่าการปฏิเสธแต่งงานอย่างไม่เต็มใจของหรงเสี่ยวโม่
ทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นไปอย่างราบรื่นมาก
ขบวนแห่งานแต่งงานจากคฤหาสน์หยางนำเจ้าสาวออกไปและเดินไปยังจัตุรัสทองคำ
ในปัจจุบันนี้ โกลเด้นสแควร์กลายเป็นจุดสนใจของทั้งเมือง
แม้ว่าชูเฉินจะติดตามอย่างลับๆ แต่เขาก็ไม่ได้ดำเนินการใดๆ เขากำลังรอการตัดสินใจของเซี่ยวชิงเฟิง
หากเสี่ยวชิงเฟิงต้องการคว้าเจ้าสาว เขาจะร่วมมือและช่วยเหลืออย่างเต็มที่
หากเสี่ยวชิงเฟิงยอมแพ้ เขาก็ไม่มีความจำเป็นต้องทำอะไรที่ไม่จำเป็นอีก
ชูเฉินกำลังรออยู่
หรงเสี่ยวโม่ก็รออยู่เช่นกัน
ในทำนองเดียวกัน หรงจิงกุ้ยก็กำลังรอเช่นกัน
สิ่งที่ Chu Chen อยากรู้ก็คือ Rong Jingui ดูเหมือนจะไม่กังวลเลยที่ Xiao Qingfeng จะปรากฏตัวและคว้าตัวเจ้าสาวไป
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เซียวชิงเฟิงเป็นหนึ่งในสองคนเท่านั้นที่อยู่ในอาณาจักรวันโซ่วในเป่ยโจว
เว้นแต่ว่าจะมีชายผู้แข็งแกร่งในอาณาจักร Wanshou ที่ซ่อนตัวอยู่ในเมือง Yunbian ด้วย
สิ่งนี้ทำให้ Chu Chen อยากรู้เกี่ยวกับเมือง Yunbian มากขึ้น
บางทีพิธีแต่งงานครั้งนี้อาจช่วยให้เราสัมผัสถึงบรรยากาศของเมืองหยุนเปียนได้
จัตุรัสสีทอง
ชูเฉินออกไปแล้วกลับมา
ซ่งหยานเหลือบมองไปที่ชูเฉิน “เหตุใดจึงใช้เวลานานมาก?”
Liu Ruyan แซวว่า “เป็นไปได้ไหมว่าเขาไปเยี่ยมเจ้าสาวแบบลับๆ?”
ชูเฉินไอเบา ๆ พาผู้หญิงทั้งสองไปคุยเป็นการส่วนตัว ครุ่นคิดสักครู่แล้วพูดว่า “เจ้าสาว เอ่อ มีเรื่องกับผู้อาวุโสเซียว”
เทพธิดาตัวน้อยอุทานว่า “เสี่ยวชิงเฟิงเป็น…ปู่ของเจ้าสาวเหรอ?”
“ฉันพูดถูกเมื่อเรียกเธอว่านกน้อยโง่” ชู่เฉินเหลือบมองเธอ
เทพธิดาตัวน้อยทำปากยื่น
“มันคงไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบที่ฉันคิดถึงใช่มั้ย?” ซ่งหยานเบิกตากว้าง
“อาจจะเป็น…” ชูเฉินพยายามอธิบาย “คนรักในวัยเด็ก?”
“ไม่แปลกใจเลยที่ผู้อาวุโสเซียวหายตัวไปอย่างกะทันหัน” หลิวรู่หยานตกใจ “ผู้อาวุโสเซียวจะ…”
ชูเฉินกางมือออก “ฉันไม่รู้ว่ามันจะเกิดขึ้นหรือเปล่า ฉันเลยบอกคุณล่วงหน้าเพื่อที่คุณจะได้เตรียมใจไว้ หากพวกเขาต้องการขโมยเจ้าสาว เหตุการณ์ในวันนี้จะเป็นเรื่องใหญ่”
“ทำไมเจ้าถึงอยากขโมยเจ้าสาวล่ะ” เทพธิดาตัวน้อยยังคงสับสน
“ด้วยสติปัญญาของคุณ มันยากจริงๆ ที่ฉันจะอธิบายให้คุณฟัง” ชู่เฉินมองเทพธิดาน้อยอย่างจริงจัง “ถ้ามีการต่อสู้ คุณก็แค่ขึ้นไป”
เทพธิดาตัวน้อยหัวเราะเสียงดัง
เจียงเสี่ยวเสว่หันหลังแล้ววิ่งออกไปจากจัตุรัส “ฉันจะไปบอกสามีของฉัน”